Obraz “Sarakha – dobra strzała”. “Sarakha” w sanskrycie oznacza “łucznik”. “Wielki Brahman” Sarakha jest jednym z największych joginów Indii, jest buddyjskim Mahasiddhą, czyli Wielkim Mędrcem – Riszim. Był Mistrzem wielkiego Nagarjuny, którego Świat Buddyjski czci jako Drugi Budda.
Na obrazie Mikołaja Roericha, Wielkiego Nauczyciela Indyjskiego, Mędrzec i Poeta Sarakh jest przedstawiony u podnóża Himalajów, wśród potężnych cedrów himalajskich – deodarów, na tle górskiego śniegu. Siedzi w pozie medytacji w czerwonym stroju zakonnym i nakryciu głowy pandity – uczonego brahmana i trzyma w rękach strzałę. Strzałka jest symbolem myśli, symbolem duchowej pomocy…
Nie przypadkiem Roerich nazywa mądrego Saracha “nie pozostając w dobrych wiadomościach”. “W naukach wschodnich panuje przekonanie, że naszą myślą jest energia, prawdziwa moc, że dobra myśl może pomóc innej osobie, bez względu na jej fizyczną obecność, jeśli tylko myśl kierowana jest płomieniem serca i miłością”.
Saraha, syn Dakini, urodził się w mieście Raleigh we wschodnich Indiach. I chociaż był braminem, studiował Dharmę Buddy i wierzył w nauki tantryczne. Mógł chodzić po wodzie, zmieniać ciężar swojego ciała, nie został spalony przez wrzący olej i stopioną miedź. Kiedyś był w medytacji nieprzerwanie przez 12 lat. Dzięki jego cudownym zdolnościom Saraha wygrał spór z braminami i wyrzekli się swojej wiary i stali się buddystami.
Saraha była pierwszą osobą, która wprowadziła nauki Mahamudry, zwieńczając wszelkie praktyki kontemplacyjne i religijne.
Zgodnie z klasyczną ikonografią tybetańską Saraha jest przedstawiana jako stary człowiek, prawie nagi lub lekko pokryty tkaniną. Jednak w Roerichu Sarakh miał raczej młodego mężczyznę o szerokich kościach policzkowych, ubranego w czerwoną szatę i stożkową czapkę – wszystko jest typowo mongolskie. Postać Roericha bez aureoli jest daleka od konwencjonalnego czołgu kanonicznego, jego wygląd jest żywy, nowoczesny.
Artysta śmiało rozciąga nić od starożytności do współczesności. Bohater naszych czasów – mongolski lama otrzymał Dobrą Nowinę od Wielkiego Riszi i św. Sary.
Roerich był świadkiem odnowienia Mongolii, podziwiał wzrost ducha narodowego i napisał: “W obozach i stadach jurty słychać śpiew Mongołów na wzgórzach Gobi. Nasi Mongołowie śpiewają. Pieśń Szambali, niedawno zbudowana przez mongolskiego bohatera Suhe-Batora, śpiewa:” Idziemy na świętą wojnę Szambali.
Obyśmy zostali odrodzeni w świętym kraju… “Mongołowie wysyłają swoje aspiracje tak energicznie i głośno… Przez wszystkie ciche przestrzenie Azji słychać głos o przyszłości.”