Putivl – Nicholas Roerich

Putivl   Nicholas Roerich

Libretto A. P. Borodina, napisany na podstawie rosyjskiego epickiego poematu XII wieku „Słowo o pułku Igora”. Realizacja planów Diagilewa na rzecz powszechnej propagandy rosyjskiej sztuki za granicą wiązała się z najlepszymi siłami rosyjskiej kultury. Od 1908 r. Główną rolę w tej działalności pełni teatr.

Na początku XX wieku kwitło rosyjskie malarstwo teatralne. Scenografia stała się jednakowym elementem produkcji. Artysta stał się znaczącą osobą w teatrze, jego nazwisko na plakatach zajmowało ważne miejsce.

Na dworze żądającego francuskiego społeczeństwa Dyagilev dokonał dorobku sztuki narodowej. „To jest farba! To jest sceneria! Właśnie wróciłem z Rosji, a oni mają ją wszędzie!” – mówił na jednym z występów artysty Maurice'a Denisa.

Hałaśliwy, zasłużony sukces spadł na Roericha w 1909 r., Kiedy to pierwszy „rosyjski sezon” rozpoczął się w paryskim teatrze „Chatelet”. W projekcie Roericha poszły „Tańce Połowieckie” od księcia Igora z Borodina i Pskowska z Rimskiego-Korsakowa. W latach 1908-1909 napisano także szkice „Putivl”, „Galitsky yard”, „Terem Yaroslavna”. Ale pełna opera „Książę Igor” w scenerii Roerich została wystawiona dopiero w 1914 roku w Londynie.

Przez wspaniałość malarstwa te szkice należą do najwspanialszych dzieł mistrza. Premiera odbyła się 8 maja 1914 roku. Triumf „Księcia Igora” został zgłoszony Roerichowi w Petersburgu.

Artysta Allegri napisał: „Drogi Nikolai Konstantinowiczu. Wczoraj wieczorem” Igor „szedł na pełnej sali, sukces był wielki, Brytyjczycy ryczeli z zachwytu. zrobione, możemy śmiało powiedzieć, że jest to znakomita produkcja. ” W szkicu scenerii „Putyvl”, podobnie jak w pierwszej wersji z 1908 r., Wspaniała katedra z białego kamienia zajmuje centralne miejsce w kompozycji.

Punkt widzenia znaleziony przez Roericha z dołu i na boku uczynił ten obraz starożytnej architektury rosyjskiej jeszcze bardziej monumentalnym. Jednak w przeciwieństwie do katedry ze szkicu o tej samej nazwie w 1908 r., Zamiast surowego modelowania gładkich kamiennych ścian, artysta przedstawił koronkę wzoru portalu i absydy boków pomnika.

W nim domyśla się Dmitrievsky Cathedral of Vladimir. Tak jak na szkicu z 1908 r., Świątynia stoi na zielonym wzgórzu, dokładnie inkrustowanym kamieniami głazowymi, ale otoczona jest nie potężnymi murami twierdzy, ale miejskim krajobrazem Putivl, którego rozwiązanie przypomina architektoniczne tło starożytnych rosyjskich ikon. Na pierwszym planie oddział i armia Igora zgromadzą się, by maszerować.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)