Himalaje Everest – Nicholas Roerich

Himalaje Everest   Nicholas Roerich

Obraz „Himalaya Everest” przedstawia najwyższy punkt na Ziemi. Góra ma oryginalną tybetańską nazwę Chomolungma. Od 1856 roku na mapach himalajskich szczyt ten ma nową nazwę – Everest – po przewodniczącym indyjskiego komitetu geodezyjnego Indii, australijskiego generała George'a Everesta, który najpierw zmierzył góry i dowiedział się, że Jomolungma jest najwyższym szczytem świata.

Wśród różnych obrazów przyrody N. K. Roerich wyznaczył górom specjalne miejsce. Dla niego góry są symbolem duchowego wzniesienia, zbliżającego się piękna, ku dobru. Jednocześnie góry są źródłem siły i energii, a samo wznoszenie się budzi w człowieku odwagę, wytrwałość i cierpliwość.

Aby przenieść rozległe przestrzenie i plany gór Roerich, zastosowali metodę perspektywy równoległej. Metoda ta charakteryzuje się tym, że plany przestrzenne są postrzegane tak, jakby z wysokości „spojrzenia nieskończoności”, a plany bardziej odległe praktycznie nie są zmniejszone, ale są ułożone w krokach, które idą do górnej krawędzi obrazu, wypełniając całą jego przestrzeń.

Kolejną osobliwością interpretacji gór przez N. K. Roericha jest wyraźne oddzielenie kryształów. Ta klarowność linii i konturów ma czasem charakter graficzny i jest podkreślana przez ostre cienie lub duże kolorowe płaszczyzny, przy czym N. K. Roerich zawsze ujawniał rytmiczną strukturę gór, przemianę szczytów i zagłębień.

Te cechy można zobaczyć na zdjęciu „Himalaya Everest”, w którym wyróżniono cztery rytmiczne rzędy: postrzępione góry na pierwszym planie, pas chmur, pas niebieskich gór o bardziej ułamkowym rytmie szczytów, pas białych śnieżnych gór tworzący złożony rytmiczny wzór na jasnozielonym niebie.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)