Znakiem ognistym ery Szambali – Czerwonego Jeźdźca lub Czerwonego Konia – jest leitmotif fabularno-semantyczny serii Maitreya. Stanowi malownicze uosobienie tego, co widział i słyszał podczas podróży: okazałą, epicką panoramę górskich krajobrazów zastępują konkretne sceny rodzajowe, zabytki architektury orientalnej – wizerunki ludowych opowieści o Szambali, Maitrei, Rigden Japo.
Starożytny tankowiec Red Horseman, dar otrzymany przez Roericha w Ladakhu, stał się bezpośrednim powodem stworzenia obrazu.
„Na czerwonym koniu, z czerwonym sztandarem, czerwony jeździec broniony przez zbroję pędzi i uderza w świętą skorupę. Iskrzą się z niego iskierki szkarłatnego płomienia, a czerwone ptaki latają z przodu. Góry Beluha; śnieg, a Biała Tara wysyła błogosławieństwo. wielcy lamowie, pod którymi są strażnicy i stada zwierząt domowych jako symbole tego miejsca „- opisał obraz na ofiarowanym zbiorniku.
Obraz „Czerwony jeździec” otwiera serię Maitreya w kolekcji Muzeum Sztuki w Niżnym Nowogrodzie. Niezwykle harmonijna, miękka, złocisto-liliowa gamma, niespieszny rytm ruchu kobiet z koszami za plecami tworzy poetycki, a zarazem charakterystyczny obraz wschodniego miasta, zanurzony w sennej ciszy. Jest to prawdopodobnie przedmieścia Khotanu z górami Karangu Tag położonymi na południu.
Oprócz naturalnej reprodukcji oazy legendy o białym koniu znalazły osobliwe odbicie w płótnie. Roerich zauważył, że w legendach wielu narodów biały koń należy do bohatera. Ma prawo chodzić sam, przynosząc wspaniałe wiadomości.
Erdeni Mori, przedstawiony na starożytnej moździerzu, jest koniem szczęścia w mongolskiej epopei.
Artysta spotkał legendy o nim podczas podróży. Pojawienie się Erdeni Mori, niosącego ognisty Skarb Świata – magiczny kamień Chintamani, przypomniało ludziom o nadchodzącym Nowym Wieku.