W 1933 r. Mikołaj Roerich napisał niezwykłą i niezwykle piękną serię obrazów „Święte góry”. Jedną z prac z tej serii jest obraz „Góra Shatrovaya”. Podobnie jak wiele dzieł Roericha z ostatnich dwóch dekad jego twórczości, Shatrovaya Gora została napisana w temperie.
Wszystko w dziele Roericha jest niezwykłe, a zwłaszcza: zarówno projekty, techniki malarskie, jak i obrazy artystyczne-symbole.
„Góra Shatrovaya” – obraz pięknych kombinacji kolorów i rozwiązań kolorystycznych. Wydaje się, że tajemnica piękna, piękno tajemniczych gór i niebiańskich przestrzeni są ucieleśnione przed nami Cieniste ciemne, gęste boki gór tworzą kompozycyjną serię kontrastów. Czarny, pochłaniający, przytłaczający cień na pierwszym planie płótna przypomina ciemną górę góry Shatrov. Wszystko to wspiera rytm artystyczny, buduje harmonię kolorów, światła i odcieni.
Granice gór są wyraźnie zarysowane.
Sylwetki gór wydają się być pokryte miękką, delikatną, świetlistą mgłą, przypominającą jasnoniebieskie łagodne chmury. Bladoniebieskie luki wzmacniają motyw kontrastu, dodając efekt nieuchwytnej materii duchów.
Przyciąga nas podobna kombinacja przewiewnych płuc o niematerialnych, niemal efemerycznych strukturach i ostrych stromych szczytach górskich. Obrazy gór przypominają nieprzepuszczalne majestatyczne święte szczyty, które można znaleźć tylko w wyjątkowym czasie, kiedy światło słoneczne rozpada się na wiele rzadkich rzadkich odcieni. Każdy szczyt górski to piękny motyw malarski złożony z rozproszonych cząstek.
Płótno Roericha „Shatrovaya Gora” pełne jest jasnych, otwartych kwiatów, różnych kolorowych przejść, które przypominają złożony futurystyczny krajobraz. Obraz charakteryzuje się nieuregulowanym graficznym rzędem, ale kombinacją cichych prostych form ze specjalnym światłem i odcieniem, gdy tylko oświetlenie modyfikuje i zmienia strukturę otaczających obrazów. Głębokie, złożone dymne przejścia dają poczucie tajemnicy, pół-rzeczywistości, snu.
Kiedy cały świat wygląda bardziej jak iluzja, wszystkie obrazy wydają się tak wyimaginowane i na wpół prawdziwe.
Niebo jest pisane cieplejszymi pastelowymi kolorami, które podkreślają wygląd powietrza i samego słońca. W przestrzeni nieba żyje inaczej niż świat gór i skał farby. Tak więc na zdjęciu jest złożony splot nastrojów, przestrzeni kolorów i motywów.