Obraz „Padma Sambgava” przedstawia jednego z ojców buddyzmu w Tybecie, założyciela szkoły Nyingma Padma Sambhava.
Przez wiele stuleci artyści przedstawiali jego legendarne akty w ikonografii kanonicznej. Roerich opisuje stary obraz, który widział z klasztoru Dalinga: „Oto Nauczyciel w postaci czarnogłowego lamy z gwiazdą Salomona na nakryciu głowy uderzającym smoka. Oto Nauczyciel sprowadzający deszcz; wcześniej zakrył głowę świętym trójkątem.
Oto Mistrz neutralizuje węże; więc wyczarowuje potok i wysyła deszcz. Tutaj nieustraszenie rozmawia z olbrzymim duchem gór. Tutaj nauczyciel leci ponad wszystkimi górami.
Z osłony jaskini spieszy się, by pomóc światu. Wreszcie w kręgu biednej rodziny modli się o szczęśliwe pływanie nieobecnego gospodarza. Bez względu na to, jak teraz przesłaniał jego naukę, jego żywotność jest przedstawiona wystarczająco. „
Roerich namalował obraz w stylu sztuki orientalnej. Święty jest podświetlony na czerwono, a jasna aureola przypomina iskrzenie strumieni wodospadu. Źródło wodospadu, jak również źródło mądrości, tradycyjnie kojarzone jest z niebem. Padma Sambhava, oświecony najwyższą Wiedzą, bije olbrzyma uosabiającego niższe siły chtoniczne.
Na zdjęciu Roericha wszystko jest pełne dynamiki. Chmury unoszą się, wnikają mgły, wodospad spływa z hałasem, strumień wody pędzi gwałtownie, wieje wiatr, macha ubraniami. A fakt, że wydaje się, że powinien zostać naprawiony, pokazuje również iluzję zmieniających się form w przestrzeni. Góry wznoszą się i opadają; wzgórza przypominają serię szpiczastych linii. Nawet postrzępione skały na pierwszym planie są ustawione w kierunku głównego bohatera płótna.
Jego mała figura nie zgubiła się w wzburzonym morzu żywiołów, wręcz przeciwnie, wydaje się, że wszystko, co mu się podoba, znajduje w nim spokój. Jest to ostrość, która równoważy dynamikę kompozycji.
Oceniając rolę Wielkiego Nauczyciela Tybetu, Roerich napisał: „Tysiąc dwieście lat po Buddy Mistrz Padma Sambhava przybliżył nauki Błogosławionego bliżej ziemskich ścieżek. Przy narodzinach Padma Sambhawy niebo lśniło, a pasterze ujrzeli wspaniałe znaki. Ośmioletni Mistrz ukazał się światu w kwiacie lotosu. umarł, ale wyszedł, aby uczyć nowe kraje. Bez jego odejścia świat byłby w niebezpieczeństwie „
Padma Sambhava pozostał w buddyzmie tybetańskim „i bogiem wiedzy, który przybliżył go do osiągnięcia stanu oświecenia”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)