Obraz Mikołaja Roericha “Droga do Kailasha” znajduje się w serii “Święte góry”. Ta praca w technice malowania temperą została napisana w 1933 roku. Kailash jest jednym ze szczytów pasma górskiego o tej samej nazwie. Wysokość tego górskiego szczytu sięga ponad sześciu tysięcy metrów. Kailash ma specjalną strukturę.
Góra charakteryzuje się czworościennym piramidalnym kształtem. Wyrafinowany obraz wielopłaszczyznowego szczytu uzupełnia przestrzeń dużego śniegu. “Czapka śnieżna” to gęsty biały odcień.
Obraz Roericha “Droga do Kailasha” rysuje przed nami obraz odległego szczytu górskiego, wypełnionego światłem, gdzie czas zdaje się być zamrożony, a przestrzeń postrzegana jest jako moment wiecznej egzystencji. Znaczenie obrazów kończy się w tytule dzieła. “Droga do Kailasha” uosabia odwieczny ruch na światło, prawdę, ciągłe poszukiwanie prawdy. Jasny, śnieżnobiały obraz Kailasha przypomina poetycki obraz “gwiazd sternika”, które emitują światło i kierują wędrowców w długie poszukiwania właściwej ścieżki.
Góra Kailash wznosi się nad ziemią, podczas gdy sama baza gór wydaje się nie do odróżnienia. Wydaje się być pochowany w miękkiej gęstej mgle, jak zielona mgła. Ten tajemniczy efekt dymu daje poczucie upiornego, wyobcowanego ze wszystkich zwykłych, ziemskich istot. Żyły gór, głębokie cienie, skaliste twarze wypełnione są podobną zieloną poświatą.
Obraz jest prawie monochromatyczny. Wykorzystuje głównie dwa podstawowe kolory, które tworzą wzór dzięki wyrównaniu kontrastów światła i cienia. Śnieżnobiały Kailash jest grany tonalnie dzięki niezwykłemu kolorowemu malowaniu. Niebo, powietrze, mgła – wszystko wydaje się oddychać tą “zieloną falą”.
Wizerunek gór okazał się żywy, prawdziwy.
Na obrazie nie ma nic zbędnego, obraz charakteryzuje się etiudą i pewnym niedopowiedzeniem. Obraz okazał się nieuchwytny i liryczny, a jednocześnie surowy i wyraźny. Użycie farb temperowych przez artystę tworzy chwiejne, matowe powietrze, w którym jasne promienie słońca znikają i gasną.
Niebo jest dokładnie oświetlone od wewnątrz, mimo że zostało zapisane jednym tonem.
Mikołaj Roerich widział i rozumiał ten świat w szczególny sposób. Artysta we wszystkim zauważył i odczuł nie tylko obiektywną rzeczywistość, ale także świat ducha. Być może dlatego wszystkie artystyczne obrazy Roericha są wypełnione światłem, rzadką duchowością i szczególną ideą świętości.