Ikona Dona Matki Bożej została namalowana przez Greka Teofana. Przywieziony przez Kozaków z Don, którzy przybyli na pomoc Wielkiemu Księciu Dimitrijowi Iwanowiczowi Donskoyowi podczas bitwy z Mamą. Został założony na słupie, jako sztandar, a podczas kontynuacji wojny pozostał z armią rosyjską.
W dniu bitwy o Kulikovo, wśród ortodoksyjnych żołnierzy była noszona ikona zachęty i pomocy. Po zwycięstwie ikonę przeniesiono do Moskwy i umieszczono najpierw w katedrze Wniebowzięcia NMP, a następnie w Zwiastowaniu.
Na pamiątkę zwycięstwa, które wygrało wstawiennictwo Najświętszej Bogurodzicy nad brzegiem Don, ikona nazywa się Don. W 1591 r. Krymski książę Nuradin i jego brat Murat Giray najechali Rosję i ruszyli na Moskwę. W celu ochrony przed wrogami w Moskwie przeprowadzono procesję z ikoną Dona.
W dniu bitwy była w kościele marszowym wśród szeregów wojskowych i zamieniła Tatarów w lot.
W podziękowaniu za Najświętszą Bogurodzicę za jej łaskę, ukazaną przez ikonę Dona, w 1592 r. W miejscu, gdzie stała wśród żołnierzy, car Fiodor Iwanowicz założył klasztor Donskoy. Teraz ikona znajduje się w Galerii Trietiakowskiej. W kronikach pierwsza wzmianka o ikonie pochodzi z 1552 r. Znajdowała się w katedrze Wniebowzięcia NMP w Kolomnie w latach 60. XX wieku. XVI wiek. przeniósł się do katedry zwiastowania moskiewskiego Kremla.
Ikona została ujawniona w 1914 i 1919 roku. G. O. Chirikov.
Następnie przeniesiony do Państwowego Muzeum Historycznego, później, w 1930 roku – w Państwowej Galerii Trietiakowskiej. Po raz pierwszy połączyłem ikonę Dona z imieniem Teofanów greckich I. E. Grabar. Opierając się na tym założeniu, datuje się ikonę 1392-m – rok malowania katedry w Kołomnie, według kronik.
Uznanie, pochodzenie i historia ikony budzą wiele kontrowersji wśród historyków sztuki.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)