Ten fresk ozdobił salę rozdziału klasztoru franciszkańskiego w Sienie, który w 1324-1327. namalowany przez braci Lorenzetti. Ten ogromny obraz poświęcony jest pamięci siedmiu mnichów franciszkańskich, którzy zostali straceni w 1277 r. W marokańskim mieście Ceuta na rozkaz sułtana. Pośrodku kompozycji przedstawiony jest okrutny sułtan na tronie, uważnie obserwuje wykonanie egzekucji, gwałtownie ściskając berło leżące na kolanach.
Stojący po obu stronach tronu powiernicy sułtana są ogarnięci strachem, ciekawością i współczuciem. Ekspresyjny wyraz twarzy orientalnych twarzy i gestów podkreśla malowniczość egzotycznych ubrań. Kat po prawej właśnie dokonał swego krwawego czynu, który go nawet podniecił: odwrócił się i schował miecz. Inny kat jest przedstawiony plecami do widza, wymachując mieczem, zamierza wysadzić głowy trzech związanych mnichów.
Ciekawi obserwatorzy są przedstawiani przez małe postacie za straconymi.
Ambrogio był w stanie określić głębokość przestrzeni poprzez umieszczenie postaci ludzkich, co wyraźnie widać na tym zdjęciu. Szczyty marmurowej sali tronowej ozdobione są imitującymi antyczne rzeźby symbolicznymi obrazami siedmiu grzechów głównych. Wszyscy aktorzy charakteryzują się pasją i napięciem, na które wpływa wpływ dzieł Giovanniego Pisano.
Jednocześnie obraz struktury przestrzeni i kompozycji sugeruje, że Ambrogio studiował florenckie freski Giotta w kościele Santa Croce.
Obraz orientalnych twarzy i odzieży mówi o bezpośrednich obserwacjach, a także znajomości perskich miniatur i ilustrowanych rękopisów astrologicznych, które we Włoszech w XIV wieku. było to nie mniej niż ludzie Wschodu.