Bardzo ciekawy portret Kiprensky'ego. Napisano o historii Karamzina o tej samej nazwie. Istnieje również wyraźny związek z życiem malarza.
Artysta był prawdziwym psychologiem, który stworzył wspaniałe portrety kobiet. Był w stanie przekazać kobiecą duszę. Wszystkie jego bohaterki koniecznie smutne o czymś, marzeniu.
Bezinteresownie kochają, ale jednocześnie są całkowicie zamknięci w sobie i nigdy nie okazują swoich uczuć.
Przed nami portret, który Kiprensky namalował w 1827 roku. Wielu widziało, że artysta pokazał się tutaj jako wspaniały mistrz niż sam Karamzin. Pisarz portretuje bohaterkę sentymentalnie. Artysta czuje się romantyczny. W trakcie pracy nad tym płótnem Kiprensky przypomniał sobie swoją ukochaną matkę.
Całe jej życie zostało złamane, a miłość wypaczona.
Kiprensky dostrzegł przyczyny, które stały się katastrofalne dla dziewczyny. Jego matka była niewinną ofiarą praw poddaństwa. Widzimy dziewczynę, która jest smutna i smutna.
Jest młoda i ładna. W oczach jej prośby. Patrzy na mężczyznę, rozstaje się z kim chce.
W rękach trzyma czerwony kwiat, symbolizujący miłość.
Kiprensky po prostu nie mógł przedstawiać chłopa w inny sposób. Jej uczucia nie mają znaczenia dla nikogo. Jej miłość po prostu nie ma przyszłości.
Winą za wszystko była nierówność społeczna panująca na świecie. Kiprensky wiedział, że kiedy stworzył słynny obraz literacki, wyrzuca społeczeństwu tę niesprawiedliwość.
Z jego płótna powoduje łzy w duszach tych, którzy sympatyzują z tą piękną dziewczyną. Publiczność z entuzjazmem przyjęła tylko malowniczą moc tego portretu. Ale dla idei nierówności w społeczeństwie pozostała obojętna. Współcześni woleli po prostu nie zauważać tej głębokiej myśli autora.
Kiprensky doskonale zdawał sobie sprawę z tego nieporozumienia i zrozumiał, że jest sam.
(2 votes, average: 4,50 out of 5)