Wizerunek matki i dziecka jest uniwersalny i występuje w symbolice wielu religii. Chrześcijańskie nauczanie stawia artystę przed dwoma zadaniami: przekazać dziewiczą czystość Maryi i jednocześnie jej macierzyństwo oraz jasno pokazać, że nie jest to zwykłe dziecko, ale ucieleśnienie bóstwa. Zadaniem artystów renesansu było dalsze rozwijanie tego tematu bez utraty aury boskości.
Zazwyczaj Dziewica Maryja siedzi na tronie otoczonym przez anioły, a Dziecko jest przedstawiane jako dziecko przez co najmniej rok, dla którego dziecinnego wyglądu umysł wyraźnie się wyłania.
“Madonna z długą szyją” – późna praca, która pochłonęła wszystkie talenty Francesco Mazzuoli. Historia macierzyństwa na tym zdjęciu ma świetną interpretację obrazkową. Przedstawione postacie są pełne wdzięku, draperie, głębokie fałdy leżą surowo, jak w rzeźbach.
Oczywiście celowe wydłużanie figur, wybór palety kolorów i elegancja detali są godne uwagi, a niespokojne twarze grupy aniołów przypominają kolorowe sceny. W ośrodkach kultury we Włoszech ze świadomą polityką artystyczną dworska łaska Parmigianina staje się bardzo honorowa. Po powrocie do Parmy w 1531 r. Artysta tworzy swoje najwybitniejsze dzieła.
23 września 1534 r. Parmigianino otrzymuje zamówienie na ten obraz od Eleny Bayardi na kaplicę w kościele Santa Maria dei Servi w Parmie. Artysta celowo przywiązuje Madonnę, Niemowlę i aniołów, którzy są mu bliscy, z przesadnie rozbudowanymi cechami – stąd nazwa dołączona do zdjęcia. Odziedziczywszy po artystach XV wieku – takich jak Raphael i Perugino – statyczna harmonia, Francesco wprowadził ruch i wibracje do swoich kompozycji.
Tendencja ta często nazywana jest manieryzmem dzięki świadomej stylizacji i odrzuceniu zrównoważonych proporcji malarstwa renesansowego.
Pomimo długiej, czasochłonnej pracy obraz “Madonna z Dzieciątkiem, Aniołowie i św. Hieronim” pozostał niedokończony. Niektóre wstępne szkice wskazują, że artysta zamierzał uchwycić prawą stronę kompozycji św. Hieronima, odsłaniając papirus wraz ze św.
Obraz pozostał w pracowni artysty przez kolejne dwa lata po jego śmierci, po czym ostatecznie zabrano ją do kaplicy Tagliaferri w przeznaczonym dla niej miejscu.