Obraz Parmigianino „The Vision of St. Jerome”. Rozmiar obrazu 343 x 149 cm, drewno, olej. „Wizja św.
Hieronima” jest najważniejszym dziełem rzymskiego okresu Parmigianino.
W przeciwieństwie do Pontormo i Rosso, antyrenesansowy charakter dzieła, którego wyrazem było pesymistyczne załamanie światopoglądu całego pokolenia, które odczuwało beznadziejność tragicznych sprzeczności włoskiej rzeczywistości, estetyczny program Parmigianina jest ściśle związany z aspiracjami powstającej kultury dworskiej. Odzwierciedla sposób myślenia tej części włoskiego społeczeństwa, które próbuje uciec od tragicznych sprzeczności rzeczywistości w wąski świat subiektywnych, wyrafinowanych ideałów, które zostały oddzielone od życia.
To nie przypadek, że to Parmigianino, a nie manierzy florenccy, rozwinął estetyczny ideał manieryzmu i miał ogromny wpływ na późniejszy rozwój sztuki manierystycznej. Estetyczny ideał artysty, którego powstanie można prześledzić w wielu jego dziełach z lat 20. XVIII wieku, podporządkowany jest pragnieniu przeciwstawienia się rzeczywistości świata wyrafinowanego arystokratycznego, eterycznego piękna.
Ma charakter abstrakcyjny i bardzo szybko odkrywa nieregularność pozycji ideologicznych mistrza, świadczy o emocjonalnej intensywności poszukiwań, o zapewnieniu własnego światopoglądu artystycznego.
Normy artystyczne powstałe pod wpływem Michała Anioła i Rafaela ulegają przekształceniom, ich proporcje wydłużają się, przybierając stylizowany, groteskowy wygląd, odchodząc od rzeczywistości do idealizacji ze szkodą dla artystycznego projektu. W swoim głównym religijnym obrazie tego okresu „Wizja św. Hieronima” zakorzeniła atrakcyjność Parmigianino w ideale tajemniczego piękna, oderwanego od świata piękna.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)