Obraz “Samobójstwo Saula” został rzekomo napisany w Antwerpii, ponieważ Peter Bruegel mieszkał w tym mieście od 1556 r., Aż w 1563 r. Przeniósł się z rodziną do Brukseli.
Wraz z “Wieżą Babel” i “Upadkiem Ikara” “Samobójstwo Saula” było częścią serii obrazów scen biblijnych, w których zarzucano dumę. Podobnie jak większość jego współczesnych, artysta przedstawia starożytnych Filistynów na podobieństwo średniowiecznych wojowników z bronią nieodpowiednią do czasów starożytnego Izraela.
Przedstawiając niezliczoną liczbę żołnierzy, Peter Bruegel dodaje dramatyzmu do sytuacji i podkreśla beznadziejność króla Saula. Dlatego armia Filistynów zajmuje dominującą pozycję w fabule obrazu, a król Saul i jego giermek otrzymują tylko niewielką część przestrzeni w lewym dolnym rogu. Naśladując “Bitwę Aleksandra w Issusie” Alberta Altdorfera, autor używa tego samego sposobu przekazywania wydarzenia, co oglądany z góry, przedstawiając wciąż znacznie wyższą.
Dużą uwagę zwrócono na przeniesienie najmniejszych szczegółów, takich jak części zbroi i struktury w tle.
Saul był pierwszym królem narodu izraelskiego i dowódcą armii izraelskiej. Został wybrany przez Boga do panowania i namaszczenia przez proroka Samuela. Podczas swego panowania był posłuszny woli Bożej we wszystkim i prowadził serię wojen z Moabami, Ammonami, Edomitami i Filistynami.
Stopniowo, po kłótni z prorokiem Samuelem i odstąpieniu od przykazań Bożych, Saul traci swój święty mecenat i wpada w mrok rozumu. Podczas decydującej bitwy na Górze Gelwuskiej wzywa Boga, ale ten odrzuca ją, a żołnierze izraelscy ponoszą druzgocącą porażkę.
Saul, zraniony strzałami, apeluje do swojego giermka, aby go zabił, aby nie zostać złapanym przez Filistynów. Jednak jego prośba nie została spełniona, a król popełnia samobójstwo, przebijając się mieczem.