Punkt i linia na płaszczyźnie – Wasilij Kandinsky

Punkt i linia na płaszczyźnie   Wasilij Kandinsky

Zewnętrzne – wewnętrzne. Każde zjawisko można doświadczyć na dwa sposoby. Te dwie metody nie są arbitralne, ale są związane z samymi zjawiskami – pochodzą z natury zjawiska, z dwóch właściwości tego samego: zewnętrznego – wewnętrznego.

Ulicę można obserwować przez szybę, podczas gdy jej dźwięki są osłabione, jej ruchy zamieniają się w fantomy, a ona sama przez przezroczyste, ale trwałe i solidne szkło wydaje się być zjawiskiem oderwanym, pulsującym w „nieziemskim”.

Albo otwierają się drzwi: wychodzisz z ogrodzenia na zewnątrz, zanurzasz się w tym zjawisku, aktywnie w nim działasz i doświadczasz tego pulsowania w całości. Gradacje tonów i częstotliwości dźwięków różniących się tym procesem obracają się wokół osoby, wznoszą się w trąbie powietrznej i nagle wyczerpane spadają bezwładnie. Ruch w ten sam sposób jest owinięty wokół osoby – gra poziomych, pionowych uderzeń i linii, poruszających się w różnych kierunkach w ruchu, pogrubiających i rozpadających się plam koloru, brzmiących wysoko i nisko.

Dzieło sztuki odbija się na powierzchni świadomości. Leży „po drugiej stronie” i wraz z utratą atrakcyjności znika bez śladu z powierzchni. I tu też jest jakiś rodzaj przezroczystego, ale trwałego i solidnego szkła, co uniemożliwia bezpośrednią komunikację wewnętrzną.

I tu jest okazja, aby wejść do pracy, aktywnie w nią działać i doświadczyć jej pulsacji w całości.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)