Portret poety Wasilij Iwanowicz Maikow – Fedor Rokotow

Portret poety Wasilij Iwanowicz Maikow   Fedor Rokotow

To dzieło F. S. Rokotowa jest czasami nazywane pierwszym portretem psychologicznym w malarstwie rosyjskim. Ostrość i pełnia cech, przenikanie do duchowej istoty przedstawionej osoby, umiejętność nie ograniczania się do przekazywania zewnętrznego podobieństwa wyraźnie odróżniają to arcydzieło wczesnego Rokotowa od portretów tamtych czasów. V. Maikow należał do oświeconej moskiewskiej szlachetnej inteligencji, której młody artysta zaprzyjaźnił się.

Asystent moskiewskiego gubernatora, mistrz jest epikurejczykiem, Maikov był także zdolnym pisarzem – jego wiersze były następnie chwalone przez Puszkina. Z złośliwymi środkami Rokotov podaje przekonujący opis tej jasnej i wielopłaszczyznowej osoby. Temperamentalnie i jednocześnie miękko uformowana twarz oddycha pewnością siebie i samozadowoleniem.

Ironiczny uśmiech dotyka rumianych warg sybarytu i smakosza, wnikliwy wygląd jaśnieje umysłem. Chociaż wirtuozeria obrazkowa nie jest tu celem samym w sobie, nie można nie podziwiać umiejętności, z jaką Rokotov zdołał zharmonizować dodatkowe kolory zielonego kaftana i złocistoczerwonego czerwonego mankietu szytego złotem, wykorzystując jednoczący złoty odcień półprzezroczystego podłoża.

W następnych latach zmieniła się natura twórczości Rokotowa, a portret Maikowa pozostaje jego najlepszym dziełem z lat 60. XVIII wieku. Nabyte przez Radę Galerii Trietiakowskiej od A. Maikova w Petersburgu w 1907 roku.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)