Kompozycja VII – Wassily Kandinsky

Kompozycja VII   Wassily Kandinsky

W tym okresie Kandinsky pracował nad nową formułą obrazkową składającą się z linii, punktów i połączonych figur geometrycznych reprezentujących jego wizualne i intelektualne badania. Liryczna abstrakcja przesunięta w kierunku bardziej uporządkowanej, naukowej kompozycji.

Siódma kompozycja jest słusznie nazywana szczytem twórczości Kandinsky'ego w okresie przed pierwszą wojną światową. Poprzedziła ją ponad trzydzieści szkiców, akwareli i prac olejnych, które „dokumentują” proces tworzenia pracy. Zaskakująco, po tym, jak artysta ukończył długą pracę wstępną, sama kompozycja została napisana w ciągu zaledwie czterech dni, o czym świadczą fotografie wykonane między 25 a 28 listopada 1913 roku.

Główny motyw – owalny kształt, przecięty nieregularnym prostokątem, postrzegany jest jako środek, otoczony wirem kolorów i kształtów. Krytycy sztuki, dzięki nagraniom i studiowaniu niektórych dzieł, ustalili, że Siódma Kompozycja jest połączeniem kilku tematów – Zmartwychwstania, Dnia Sądu, Powodzi i Ogrodu Eden, wyrażonych jako symbioza czystego malarstwa.

Przejście do korzystania z podstawowych elementów obrazkowych oznaczało początek dramatycznego okresu w twórczości Kandinsky'ego i stało się prekursorem pojawienia się sztuki abstrakcyjnej. Kandinsky wymyślił nowy styl, znany obecnie jako abstrakcja liryczna.

Artysta, poprzez rysunek i rysunek, naśladował przepływ i głębię dzieła muzycznego, kolorystyka odzwierciedlała temat głębokiej kontemplacji. W 1912 r. Napisał i opublikował fundamentalne studium „O duchowości w sztuce”.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)