Jesienny kanibalizm – Salvador Dali

Jesienny kanibalizm   Salvador Dali

Wzajemna absorpcja, jedzenie, zniszczenie – oto wątek tej pracy. W dwóch połączonych figurach domyśla się cech kobiecych i męskich. Proces jest pozbawiony dzikości, wszystko dzieje się bardzo kulturalnie, za pomocą sztućców.

W pobliżu półobrana gruszka, kandyzowane orzechy. Napięcie jest tworzone przez kawałki mięsa, kawałek mięsa okrutnie przybity. Akcja rozgrywa się na skalistym krajobrazie, w centrum którego znajduje się krwawe jezioro z samotnym domem na brzegu.

Obraz powstał podczas wojny domowej w ojczyźnie autora.

Idea samozniszczenia była istotna dla mistrza. Sama wojna domowa, ukryta przez szlachetne idee sprawiedliwego układu, fałszywe rozumienie prawdy, zamienia się w krwawą farsę pozbawioną znaczenia. Żółte i brązowe kolory obrazu, zaprojektowane tak, by stworzyć “jesienny” dźwięk, tworzą napiętą atmosferę.

Obraz jest wypełniony symbolami, znakami. Mrówki – zniszczenie, otwarte pudło – pudełko Pandory z nieprzewidywalną zawartością. Jabłko wieńczące kompozycję jest symbolem pokusy, samego grzechu. Chmura, samotna wisząca na niebie, przypomina ludzki profil. Widz może tylko zgadywać, czy autor celowo wprowadza dodatkowy obraz, czy też jest to przypadek.

Prawdziwe obrazy w nierealnej kombinacji, więc autor widzi samą istotę wojny domowej.