„Żyrafa w ogniu” lub, jak to nazywają, „Burning Giraffe” jest jednym z najbardziej znanych i ważnych dzieł dla wielkiego surrealisty. Obraz ten został namalowany w 1937 roku, zanim artysta wyemigrował do USA w surrealistycznym stylu.
To zdjęcie w szczególny sposób przypomina kolejne płótno wielkiego artysty – „The Creation of Monsters”. Według samego Salvadora Dali te dwa zdjęcia są rodzajem ostrzeżenia o szybkiej wojnie. Charakterystyczne jest to, że w obu obrazach znajduje się obraz żyrafy ze spalonym grzbietem.
Kontrast jaskrawoczerwonych płomieni z niebieskim niebem podkreśla szczególną tragedię dzieła. Ogólny ton niebiesko-akwamarynowy sprawia, że jest dość spektakularny. Szczególną rolę w schemacie kolorów płótna odgrywa kombinacja odcieni czerwonego i niebieskiego.
To przyciąga uwagę widza i sprawia, że jest niespokojny.
Patrząc na zdjęcie, zwraca się uwagę na centralną postać kobiety, która wyciąga ramiona do przodu. Krew na twarzy i przedramionach kobiety nie pozwala nam zobaczyć jej rysów. Stanowisko tej kobiety jest pełne bezradności i rozpaczy przed nieubłaganym podejściem do jakiegoś niebezpieczeństwa.
Przedstawiona jest sylwetka innej kobiety. W rękach trzyma kawałek mięsa, którym artysta chciał pokazać słabość i pragnienie ludzkości do samozniszczenia. Osobliwe rekwizyty, często używane w dziełach Dali i uosabiające zepsucie i słabość osoby, są przedstawione za obydwoma postaciami.
Postać płonącego zwierzęcia jest znacznie mniejsza niż figury kobiet, jest to, jak sam autor to określił, „męski kosmiczny apokaliptyczny potwór” i niewątpliwie główny centralny obraz tego obrazu.
Nastrój tego obrazu Salvadora Dali bardzo dobrze pokazał jego przeczucie wobec nieustannie zbliżającej się wojny na świecie. Chociaż Dali i mówił o swoim apolitycznym, z tym obrazem, zademonstrował walkę przeciwko swojemu krajowi.