Fresk artysty “Raphael Santi” Disput. Wielkość fresków, długość podstawy wynosi 770 cm. W jednym z pierwszych fresków Rafaela – “Spór”, który przedstawia rozmowę o sakramencie sakramentu, największe znaczenie miały motywy kultu. Sam symbol komunii, gość, jest umieszczony na ołtarzu w centrum kompozycji. Akcja rozgrywa się w dwóch płaszczyznach – na ziemi iw niebie.
Poniżej, na stopniowej elewacji, ojcowie kościoła, papieże, prałaci, duchowieństwo, starsi i młodzi mężczyźni osiedlili się po obu stronach ołtarza.
Ich postacie są dane w żywych, plastycznie wykonanych zakrętach i ruchach; oko natychmiast zasłania ich wyraziste sylwetki. Wśród innych uczestników można znaleźć Dantego, Savonarolę, pobożnego mnicha-malarza z Beato Angelico. Nad całą masą postaci w dolnej części fresku, podobnie jak niebiańska wizja, pojawia się personifikacja Trójcy: Bóg-ojciec, pod nim, w aureoli złotych promieni, jest Chrystus z Dziewicą i Janem Chrzcicielem, niżej, jak gdyby oznaczający geometryczny środek fresku, – gołąb w kula, symbol ducha świętego i po bokach strzelistych chmur, w których siedzą apostołowie.
I cała ta ogromna liczba postaci o tak złożonym planie kompozycyjnym jest dystrybuowana z taką sztuką, że fresk pozostawia wrażenie niesamowitej przejrzystości i piękna. Dar organizacji Rafael rozwinął się tutaj w całej swojej sile. Pomimo podkreślonej symetrii, kompozycja fresku wcale nie sprawia wrażenia abstrakcyjnego schematyzmu: figury w jego dolnej części są umieszczone tak naturalnie i swobodnie, że łagodzą ścisły porządek górnej części.
Jako wiodący motyw kompozycyjny, temat połączonych ogromnych półkoli, w których figury są ułożone w przestrzeni, przechodzi przez cały fresk. Jest to żywy, półkolisty postac wolnostojących na dnie fresku i jakby jego doskonałe odbicie jest bardziej poprawnym półkolem apostołów na chmurach, z którym niezwykle piękna kombinacja tworzy półkolisty łuk reszty pokrywający całą wspaniałą kompozycję fresku.