Madonna na krześle – Rafael Santi

Madonna na krześle   Rafael Santi

Uśmiechając się grzecznie i przyjaźnie, ta Madonna jest zupełnie inna niż te napisane przez Rafaela w jego florenckim okresie. Pełen wdzięku ruch postaci wewnątrz okrągłej ramki zapewnia harmonię produktu, a subtelność płaszcza i opalizujących kolorów wyraźnie pokazuje wpływ malarstwa weneckiego.

„Och, kochanie… Jesteś matką radości, matką świata!” – wykrzykuje Rafael – „Oczyść oczy promieniami, aby zobaczyć niewidzialne…” Zobaczył niewidzialnego w ciemnych, zamyślonych oczach swojej Fornariny. Został nagrodzony przez artystkę Madonnas and Saints.

Fornarinu uczymy się w „Madonnie Sykstyńskiej” – ołtarzu obra, nazwanym na cześć klasztoru, dla którego został napisany.

Rafael został nazwany mistrzem Madonn. Jego obrazy Madonn są pieśniami do macierzyństwa; ziemskie, miłe i szczęśliwe matki przepełnione naturalną powagą i podnoszącym na duchu znaczeniem. Wiemy, że narysował jedną z Madonn od chłopki poznanej na ulicy; inny – ze swoją ukochaną. Florenckie Madonny Rafaela są piękne, ładne, wzruszające i urocze młode matki.

Madonny, stworzone przez niego w Rzymie, czyli w okresie pełnej dojrzałości artystycznej, nabierają innych cech.

Są to już kochanki, boginie dobroci i piękna, dominujące swoją kobiecością, uszlachetniające świat, zmiękczające ludzkie serca i obiecujące światu uduchowioną harmonię, którą wyrażają.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)