Beato Angelico, którego obrazy przepojone są jasnym, modlitewnym nastrojem, napisał tryptyk ołtarzowy do kaplicy kościoła San Niccolò w San Domenico w Perugii. Dwie malownicze deski, które stanowiły predelę ołtarza poświęconego opowieściom z życia św. Mikołaja i cudotwórcy, przechowywane są w Pinakotece Watykańskiej.
Artysta, który był dla niego typowy, nawet w małej kompozycji zbudował wyraźną przestrzeń architektoniczną, dzieląc obraz na trzy części. Pierwsza przedstawia scenę narodzin świętego, druga – jego kazania i trzecią – opowieść o tym, jak Mikołaj przedstawił posag trzem biednym dziewczynom. Beato Angelico to wspaniały gawędziarz. W pokoju, na przeciwległej ścianie – artysta, nawet w małej pracy, może podkreślić głębię wnętrza – jest łóżko, na którym leży kobieta.
Tutaj, bliżej wejścia, pokojówka myje noworodka.
W środkowej części kompozycji przedstawiono młodego Mikołaja, słuchającego kazania kościelnego. Akcja rozgrywa się na zielonym trawniku usianym kwiatami, przed kościołem, z ambony, o której kapłan wypowiada słowa. Po lewej stronie znajduje się scena z cudem św.
Mikołaja: Bóg ogłosił mu, że pewien zubożały człowiek zamierza uczynić trzy swoje córki nierządnicami, aby zarobić pieniądze, i potajemnie wrzucił im złotą torbę w świętą noc. Tutaj znowu przedstawia się pokój w domu, przez otwarte drzwi, z których widoczne są trzy niewinne dziewczyny śpiące na łóżku i ich nieszczęśliwy ojciec, który drzemał, siedząc na krześle.
Nikolay, zgodnie z legendą, jest przedstawiany jako wyrzucanie torby przez okno, a drzwi są otwierane tylko po to, aby wierni mogli zobaczyć historię. Średniowieczna tradycja szczegółowego, kolorowego malarstwa sąsiaduje z Beato Angelico z przeniesieniem perspektyw przestrzennych i wolumetrycznych postaci postaci. Ponadto, wielu pracując nad malowidłami ściennymi, artysta przeniósł majestat obrazu do swojej sztalugowej pracy.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)