Pakt Kultury [1931] Jako artysta, archeolog i badacz historii, Mikołaj Roerich doświadczył tragedii zniszczenia wartości kulturowych najgłębiej, ponieważ podobnie jak nie można wskrzesić zmarłego, niemożliwe jest odtworzenie tworów ludzkiego geniuszu. Mówił o świecie, tworząc światowej sławy Pakt Roericha i Sztandar Świata, ponieważ jego istota promieniowała światem. Przewidział poważne katastrofy, zanim uderzyły w ludzkość – dwie wojny światowe i ostrzegł z wielkim smutkiem w sercu o katastrofie trzeciego świata.
Wysłał wiadomości pokoju do wszystkich części globu, aby oczyścić przestrzeń, aby pomóc w rozwoju ludzkiej świadomości.
Mikołaj Roerich wyraził swoją wyobrażenie o wielkiej potrzebie ochrony zabytków kultury w imię dobrobytu całej ludzkości już w 1904 r., Wracając z podróży do rosyjskich miast. Roerichowi udało się zrealizować swój plan dopiero w 1930 roku, kiedy Komisja Ligi Narodów jednomyślnie postanowiła poprzeć Pakt i Sztandar Pokoju. Głównym celem jego planu jest ochrona wartości kultury, sztuki i nauki całego świata przed zniszczeniem i barbarzyństwem, które przejawiają się nie tylko podczas wojny, ale także w czasie pokoju.
Zgodnie z paktem Roericha wszystkie muzea, katedry, biblioteki, uniwersytety, zabytki, publiczne i prywatne zbiory sztuki i naukowe, pomniki przyrody, piękne miejsca powinny być uważane za obiekty neutralne i jako takie powinny być chronione i respektowane przez państwa, które przystąpiły do traktatu. W celu wyznaczenia zabytków kultury jako obiektów neutralnych, zgodnie ze szkicem Roericha, powstał sztandar Pokoju, który miał być podniesiony ponad chronione instytucje kultury.
Mikołaj Roerich towarzyszył swojemu projektowi słowami: “Konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań w celu ochrony szlachetnego dziedzictwa przeszłości przed niebezpieczeństwem dla chwalebnej przyszłości. Stanie się to, gdy wszystkie kraje uroczyście przysięgają chronić skarby kultury, które w istocie należą nie do jednego narodu, ale do świata. możemy stworzyć inne podejście do rozkwitu Kultury i Pokoju “.
W latach 1931-1932. Odbyły się dwie reprezentatywne międzynarodowe konferencje Międzynarodowego Paktu Pokoju w Brugii, których celem była powszechna ratyfikacja proponowanego Paktu. Wybitne osoby publiczne, uczeni, pisarze i artyści popierali pomysły na promocję tego projektu.
Romain Rolland i Bernard Shaw, Rabindranath Tagore i Thomas Mann, Albert Einstein i HG Wells poparli Porozumienie.
W Ameryce i Europie powołano komitety, które aktywnie wspierały idee ochrony kultury wszystkich krajów. Ostatecznie 15 kwietnia 1935 r. W Białym Domu w Waszyngtonie odbył się uroczysty program ratyfikacji przez Stany Zjednoczone i wszystkie dwadzieścia jeden republik Paktów i Sztandaru Pokoju w Ameryce Łacińskiej. Prezydent Roosevelt wygłosił wspaniałe przemówienie w międzynarodowym radiu na temat znaczenia Paktu Pokoju.
Sekretarz stanu USA Henry Wallace docenił podpisanie Traktatu o ochronie wartości artystycznych: “Uważam pakt Roericha za nieunikniony krok w stosunkach międzynarodowych. Nie było jeszcze epoki, w której taki ideał byłby bardziej potrzebny niż obecnie.
W czasie, gdy poszczególne narody rozwiązują swoje szczególne problemy gospodarcze i narodowe, konieczne jest, aby uznały one również odpowiedzialność, jaka spoczywa na nich jako członkach rodziny narodów… Uznanie Przymierza wskazuje na zbliżanie się czasu, gdy ci, którzy naprawdę kochają swój lud, będą w stanie docenić osiągnięcia innych narodów… Czuję, że nasza era wiele zawdzięcza Nicholasowi Roerichowi za ten pomysł narodzony przez niego “.