Fra Angelico jest malarzem, który łączy głęboko osobiste odczucia religijne z wysoką artystyczną doskonałością. Angelico był mnichem klasztoru dominikanów w Fiesole. John Ruskin, teoretyk sztuki, nazywa go „nie tyle artystą w dosłownym znaczeniu tego słowa, co natchnionym świętym”. Wkrótce po jego śmierci Angelico został nazwany „Beato”, ale został oficjalnie kanonizowany w 1984 roku.
Ten jeden z najlepszych ołtarzowych obrazów Quatrocento powstał dla głównego ołtarza kościoła klasztornego San Marco we Florencji, poświęconego Świętym Kosmie i Damianowi.
Centralna kompozycja przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem na tronie, w otoczeniu aniołów i świętych Kosmy i Damiana, Wawrzyńca, Jana Ewangelisty, Marka, Dominika, Franciszka i męczennika Piotra. Zwracając uwagę na rzadkie piękno pracy Angelico, Vasari pisze: „Madonna, ze swoją prostotą, daje widzowi poczucie modlitewnego zachwytu… Nie można sobie wyobrazić, że kiedykolwiek zdarzy ci się zobaczyć coś stworzonego z wielką umiejętnością”.
Opanowanie obrazu przestrzeni jest wyraźnie wyrażone w tym dziele Fra Angelico; wyraźne poczucie głębi powstaje dzięki obiecującemu już zmniejszeniu wzoru wspaniałego anatolijskiego dywanu. Ta praca jest jednym z pierwszych ołtarzy, biorąc pod uwagę prawa perspektywy.
Niezwykle fakt, że rama architektoniczna przeznaczona na ołtarz została stworzona jednocześnie z obrazem. W rezultacie obraz, a raczej zespół kompozycji, stał się prawdziwie innowacyjną pracą. Madonna na tronie góruje w samym środku przestrzeni nad grupą postaci.
Cyprysy, palmy i różane girlandy przypominają fragmenty Biblii, w których porównuje się Dziewicę Maryję z libańskim cedrem, cyprysem z Góry Syjon, palmą i różą Jerycha. Święty Marek trzyma otwartą ewangelię na stronie, która opisuje, jak Jezus nauczał w synagodze.
Klęcząca postać św. Kosmy jest prawdopodobnie portretem Cosimo Medici, a św. Damien to portret Lorenzo de Medici, który zmarł we wrześniu 1440 roku.
Wszystkich ośmiu świętych uznano za patronów Cosimo Medici i jego rodziny. W 1434 r. Powrót Cosimo do Florencji z wygnania otworzył nowy rozdział w historii dominikańskich obserwatorów w Fiesole. Cosimo Medici zaczął wyposażyć klasztor San Marco we Florencji, który teraz przeszedł z rąk zakonu Silvestre w posiadanie dominikanów.
W 1437 roku architekt Michelozzo zaczął odnawiać dość zniszczony klasztor; tymczasem Fra Angelico otrzymał zlecenie malowania fresków z lunet arkadowego dziedzińca klasztornego, sali kaplicy, refektarza, ścian korytarzy i 45 cel zajmowanych przez mnichów. To wielkie dzieło przeprowadził do 1450 roku
(1 votes, average: 5,00 out of 5)