Obraz Parmigianino „Madonna ze Świętą Małgorzatą i innymi świętymi”. Rozmiar zdjęcia to 222 x 147 cm, drewno, olej. Pełna nazwa obrazu – „Madonna ze św.
Małgorzatą, apostoł Piotr, św. Hieronim i archanioł Michał”. W ewolucji manieryzmu można prześledzić dwa główne etapy.
Pierwsza z nich obejmuje lata 20-30 XVI wieku i obejmuje prace wielu malarzy rzymskiego kręgu toskańskiego i emilijskiego. Już w tych latach manieryzm określa się jako kierunek przeciwny zaawansowanym aspiracjom sztuki włoskiej, opartej na tradycjach renesansowych. Michał Anioł, wielu mistrzów Wenecji i terra-farm, rozwiązuje, w środowisku wszystkich pogrubiających się reakcji feudalnych, nowe problemy, które przedstawiała im rzeczywistość, temat tragicznej złożoności relacji między jednostką a światem, od humanistycznych pozycji renesansowych.
Utrzymując wiarę w znaczenie człowieka, rozwijają i wzbogacają zasady realizmu renesansowego, uosabiając w formie figuratywnej najważniejsze idee ich czasów. Jednocześnie zwolennicy manieryzmu w tym niespokojnym okresie malowali obrazy głównie na scenach biblijnych, koncentrując się bardziej na zewnętrznej ładności przedstawionych modeli.
Składowo, ten obraz jest zbudowany na zasadzie ciągłego ruchu „spirala-serpentyna” do środka obrazu, mimo że postacie przedstawione na obrazie zdarzenia są relatywnie spokojne. Biorąc pod uwagę, że główni aktorzy w wielu obrazach włoskiego artysty są Matką Boga z małym Chrystusem, taka decyzja kompozycyjna jest w pełni uzasadniona.
W ciągu ostatnich dziesięciu lat swojego krótkiego życia Parmigianino wykonał trzy ze swoich najlepszych obrazów religijnych – Madonnę ze Świętą Małgorzatą i innymi świętymi, Madonnę z Różą i słynną Madonnę z długą szyją, która stała się jego oryginalnym testamentem.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)