W dawnych czasach dziedziczono interesy rodziców, zwłaszcza zawodów kreatywnych. Znane dynastie artystów, rzeźbiarzy, kompozytorów. Dynastia Bruegel jest jedną z największych w historii malarstwa. Zwykle w takich rodzinach główna postać wznosi się przede wszystkim: na przykład w klanie Bacha – Johann Sebastian, a także w klanie Bruegel – Peter Bruegel Starszy.
Jan Brueghel Starszy otrzymał przydomek “Aksamit” ze względu na specjalny kolor jego malarstwa. Co dziwne, pięć obrazów mistrza przechowywanych jest w Galerii Drezdeńskiej, ale nie ma dzieł ani głowy dynastii, ani innych jej przedstawicieli. Wyjaśnia to do pewnego stopnia fakt, że chociaż talent Yang był gorszy od ojca, jego oficjalny status był wyższy – był nadwornym malarzem arcyksięcia Alberta.
W związku z tym prace mistrza były przechowywane w królewskich apartamentach, skąd łatwiej było im dostać się na inne sierpniowe spotkania. Jan Brueghel Starszy namalował różne gatunki – pejzaże, martwe natury, małe malowidła na tematy biblijne, mitologiczne i alegoryczne.
Prezentowany obraz jest jednym z przykładów jego malarstwa pejzażowego. Praca wyraźnie pokazuje genetyczne powiązanie między obrazem Jana Bruegla a sztuką jego ojca. Mimowolnie sugeruje porównanie z obrazem Petera Bruegla “Pejzaż z upadkiem Ikara”, napisanym 50 lat przed tą pracą.
Są zbudowane podobnie: falista linia granicy morza i lądu dzieli kompozycję na dwie części.
W obu przypadkach wybierany jest najwyższy punkt, z którego zapisywany jest krajobraz, wypełniony scenami rodzajowymi, co pozwala na szerokie rozpowszechnienie perspektywy. Być może kończy się to podobieństwo: obraz ojca jest pełen dramatycznej intensywności, podczas gdy jego syn jest tylko krajobrazem. Różnica nie tkwi w fabule, ale w psychologii: sztuka ojca odzwierciedla jego niespokojnego ducha, podczas gdy syn nie ma natury konfliktowej.