Współczesny Ilya Repin, Wasilij Surikow, Wiktor Vasnetsov, Wasilij Dmitrievich Polenov wkroczył do malarstwa rosyjskiego jako twórca pejzaży wypełnionych „prawdziwym, subtelnym liryzmem muzycznym i najbardziej elegancką techniką”. Jezioro Genisaret znajduje się w historycznym regionie Palestyny w Izraelu.
W Biblii wiąże się z wieloma legendami o działalności Jezusa Chrystusa. Polenov odwiedził go podczas swojej pierwszej podróży na Wschód, podjętej w związku z pracą nad obrazem „Chrystus i grzesznik”, aby odtworzyć historycznie prawdziwą sytuację, w której miały miejsce przedstawione wydarzenia. Piękno Jeziora Genezaret, refleksje, że Jezus Chrystus kroczył wzdłuż jego brzegów, pomogło artyście stworzyć majestatycznie uspokojony krajobraz. Na pustyni pusta natura wylała doskonałe, wieczne piękno.
Powierzchnia spokojnego niebieskiego jeziora jest prawie nieruchoma.
W oddali jest szeroko rozpowszechniony górzysty kraj; łańcuchy niskich gór idą na sam horyzont, rysując na tle nieba ich gładkie, zmiękczone kontury. Od drugiej połowy lat 90. XIX wieku malarstwo pejzażowe zaczęło ustępować, zastępując je nowym poważnym planem Polenowa – cyklu obrazów z życia Zbawiciela.
Najwyraźniej idea jego powstania wywodzi się od artysty w okresie pracy na płótnie „Chrystus i grzesznik”. Od tego czasu ta intencja nie pozostawiła go na wiele lat.
Nowa praca poświęcona Chrystusowi pojawiła się w 1888 roku – obraz „Nad Jeziorem Genezaret”, lub, jak nazwał to Polenov, „Chrystus idzie wzdłuż brzegu jeziora”. Opowieść o ewangelii, przekazywana przez język malarstwa, artysta przedstawia pryzmat idealnego, wysublimowanego krajobrazu. Artysta dostrzegł ten subtelny związek między słowem a obrazem, być może nawet wtedy, gdy zobaczył wnętrze rosyjskiego kościoła w Paryżu, w projektowaniu którego wykorzystano krajobrazy Bogolubowa. „Nie wiem, czyja myśl”, pisał o swoim wrażeniu w jednym z listów do swoich krewnych, „ale jest oryginalny i piękny, aby zobaczyć wielkie krajobrazy w kościele, jesteś przeniesiony do natury i narracji ewangelii i legend”.
Twierdzenie o ideałach dobra i człowieczeństwa, poszukiwanie duchowej doskonałości, charakterystyczne dla cyklu „Z życia Chrystusa”, są nierozerwalnie związane z poglądem Polenowa na przyrodę jako podstawą formacji moralnego wizerunku człowieka. „Uwielbiam ewangeliczną narrację niewyrażalnie” – napisał Polenov – „Uwielbiam tę naiwną, prawdomówną historię, kocham tę czystość i wysoką etykę, kocham to niezwykłe człowieczeństwo, które przepojone jest wszelkimi naukami Chrystusa”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)