Ogród babci – Wasilij Polenow

Ogród babci   Wasilij Polenow

Obraz jest napisany w gatunku krajobrazowo-codziennym. To liryczna refleksja artysty na temat sensu życia, jego przemijania, zniszczenia i stworzenia, piękna.

Przedstawiając starą dworską rezydencję i jej rozpadającego się właściciela, Polenov nie koncentruje się na społecznej charakterystyce obrazów. Na zarośniętej ścieżce w ogrodzie, w towarzystwie ładnej dziewczyny w kolorze różowym, spaceruje spacerująca, zgarbiona, czarna kobieta. Jest uosobieniem starości. jako jej towarzysz – młodość i piękno.

Dwór jest widoczny przez gęstą sieć zieleni. Widz wyraźnie widzi tylko portyk, schody i część ściany domu. Kilka szczegółów – uszkodzone sztukaterie na frontonie, łuszczący się tynk na kolumnach, nierówne stopnie – Polenov wyjaśnia, że ​​czas bezwzględnie odcisnął swoje piętno na rezydencji, ale szlachetna prostota form architektonicznych nie straciła swojego uroku.

Piękno architektury zaskakująco współgra z osobą, podnosząc piękno bycia.

A natura, w przeciwieństwie do człowieka, kwitnie wciąż i wciąż – tę stałą aktualizację subtelnie przekazuje Polenow. Bujna zieleń ogrodu zajmuje większość obrazu, podkreślając niezniszczalną siłę życia. Charakterystyczne jest to, że Polenov pokazuje głównie młody wzrost, świeży i soczysty, pozostawiając poza wizerunkiem pnie starych, zniekształconych w czasie drzew.

Połączenie człowieka z naturą, cichego i naturalnego, nadaje sens ich egzystencji i poezji. Malarskie obrazy, wyróżniające się subtelną elegancją połączenia delikatnych popielatych, liliowych, jasnoróżowych, piaskowych, srebrno-zielonych kolorów.

Nastrój obrazu jest wyraźny, nieco elegijny.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)