Pochodzi ze świątecznego rzędu ikonostasu katedry Trójcy w klasztorze Pavlovo-Obnorsky. Ikona przedstawia jedną z ikonograficznych cech kompozycji świątecznej celebrowanej przez Kościół prawosławny w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Fabuła sięga do tekstu Ewangelii św.
Jana, opowiadającego o pojawieniu się zmartwychwstałego Chrystusa uczniom i zapewnieniu Tomasza, który dostrzegł rany Zbawiciela i tym samym zapewnił prawdę o Jego zmartwychwstaniu.
Zgodnie z ewangeliczną narracją, Jezus Chrystus jest przedstawiony na środku kompozycji na tle zamkniętych drzwi. Po dwóch stronach Jego, zwarte grupy to 10 apostołów, już zaszczyconych wizją zmartwychwstałego Nauczyciela, na lewym przednim planie – Apostoła Tomasza, rozciągającego prawą rękę na Zbawiciela i dotykającego Jego uderzonych żeber. Figura Thomasa jest podkreślona w kompozycji jasnym cynobrowym płaszczem, kontrastującym z powściągliwym tonem ubrań innych przedstawionych.
Zasada rytmicznych powtórzeń odgrywa ważną rolę w kompozycji ikony. Cienka, wydłużona postać Zbawiciela jest skorelowana z drzwiami za Jego plecami, co pozwala przypomnieć sobie słowa Chrystusa: “Ja jestem drzwiami: jeśli ktoś wejdzie, będę zbawiony”. Zarys jego prawego ramienia zgięty w łokciu i linia w dół w lewo są powtarzane na zboczach dachu budynku;
Ta konstrukcja kompozycyjna pozwala ikonografowi osiągnąć niesamowitą harmonię całości, co ułatwia dyskretny kolor lakoniczny, zbudowany na wykwintnych kombinacjach kolorystycznych z przewagą delikatnych odcieni wybielonych.