Portret Sir Thomasa Chalonera – Anthony Van Dyck

Portret Sir Thomasa Chalonera   Anthony Van Dyck

Anthony van Dyck, uczeń i młodszy współczesny Rubens, jest jednym z największych artystów Flandrii XVII wieku.

W 1632 roku van Dyck, przyjmując zaproszenie angielskiego króla Karola I, przeniósł się do Londynu. W życiu i pracy malarza rozpoczyna się nowy okres. Pocałowany przez króla, który podniósł go do rycerstwa i poślubił przedstawiciela szlacheckiej rodziny, zaśmieconej rozkazami, van Dijk staje się modnym malarzem portretowym angielskiej arystokracji.

Pod pędzlem mistrza pojawia się galeria wybitnych przedstawicieli przedrewolucyjnej Anglii. Artysta przekazuje w stworzonych obrazach zarówno arogancką nicość, jak i siłę duchową oraz piękno charakteru bohaterów.

Portret Sir Thomasa Chalonera, wykonany pod koniec lat trzydziestych, jest doskonałym przykładem pracy niestandardowej. Czterdziestopięcioletni mężczyzna o silnej woli, nerwowej, bolesnej twarzy, obramowany szokiem rozczochranych włosów i cienkim koronkowym kołnierzem patrzy na nas z płótna. Czarny jedwabny płaszcz został swobodnie rzucony na ramiona. Energicznym gestem prawej ręki wskazuje na rękojeść miecza.

Dokładność i dokładność psychologicznych cech przedstawionego bohatera były ważnym osiągnięciem sztuki van Dijka.

Artysta był w stanie rozpoznać nawet cechy osoby przedstawionej, która pojawiła się znacznie później, kiedy Thomas Chaloner był świadkiem oskarżenia w procesie arcybiskupa Lod, skazanego na egzekucję za zdradę stanu, a kiedy podpisał wyrok śmierci na Karola I. Ale wraz z dobrowolnymi cechy, van Dijk zauważa w swoim modelu i bolesna wiotkość skóry, zaczerwienione powieki i worki pod oczami, które mogą być wynikiem nietrzymania moczu. Wiadomo, że przy rozwiązaniu Długiego Parlamentu, którego członkiem był Chaloner, Cromwell nazwał Sir Tomasza pijakiem.

„Portret Tomasza Chalonera” zakupiony dla Ermitażu w 1779 roku w ramach słynnej kolekcji Walpole. Ciekawe jest to, że podczas sprzedaży wystawiono mu portret przedstawionego ojca, który również nazywał się Thomas. Najprawdopodobniej dokonano tego celowo, aby nie wywołać niezadowolenia Katarzyny II, która może nie chcieć kupić portretu „królobójcy”.

Pod błędną nazwą portret został wymieniony w katalogach Hermitage do 1893 roku.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)