Big Paranoid – Salvador Dali

Big Paranoid   Salvador Dali

Obraz jest pomalowany w sepii, na horyzoncie widać tylko lazur – ładny, jednak rozcieńczony tą samą sepią – a pośrodku płótna widać małe kolorowe miejsce: postać mężczyzny w niebieskawej koszuli i czerwonej głowie.

Obraz jest wypełniony licznymi postaciami ludzi i zwierząt: najwyraźniej obrazy halucynacyjne, roi się w głowie Paranoika. Oko izoluje od tego tłumu grupę ludzi, którzy ciągną łódź po piasku; osoba gotowa wejść w otchłań; tancerz lub torrero w czerwonym kapeluszu; ludzie biegają; ludzie umierający lub słabi; ludzie wyciągają ręce do przodu w gestach rozpaczy lub odrzucenia.

Oglądane z daleka postacie na pierwszym planie są złożone w zarys ludzkiej głowy. Dokładnie ta sama głowa jest widoczna w tle obrazu, zmniejszona z perspektywy. To jest paranoik.

Jest utkany z obrazów generowanych przez własną wyobraźnię. Jeśli znikną, Paranoid zniknie. Jeśli zniknie, znikną obrazy, które zamieszkują jego świadomość.

Artysta podziwia niekończące się odbicie halucynacji, które rodzą i odżywiają się nawzajem. Ten zamknięty świat, na którym rozgrywa się upiorna akcja, to tożsamość solipsyzmu. Wszechświat, który istnieje tylko w umyśle Wielkiego Paranoiaka, gotowy do rozpadu w nieistnieniu razem ze swoim twórcą, lub by istnieć wiecznie, ożywiając go raz po raz.