Najlepszym dziełem Watteau są niewątpliwie dwa obrazy o tej samej nazwie “Society in the Park”. Napisane z różnicą około jednego roku pracy, są bliskie treści. Na obu płótnach, dobrze ubrane panie i panowie, ludzie z wyższych sfer, czatujący lub spacerujący pod sklepieniami parku.
Watteau dał kolosalne znaczenie skali kolorów, dokładności rozdzielczości kolorów. Starannie pracował nad każdą częścią obrazu, tworząc rodzaj mozaiki kresek. Kostiumy jego bohaterów nigdy nie wyglądają rażąco na tle kolorów natury, przeciwnie, uchwycenie światła słonecznego parku i kapryśne załamanie go, wydają się być naturalną kontynuacją krajobrazowego elementu obrazów.
Na płótnie z 1718 r. Korony drzew mają żółto-brązowy odcień, przedstawiają wczesną jesień. I jako symbol tej jesieni – piękna dama na pierwszym planie w olśniewającej żółtej sukience.
Na zdjęciu z 1719 roku lato niewątpliwie zwycięża. Potwierdza to zarówno bujny dywan trawy i kwiatów leśnych, jak i bujne zielone wierzchołki drzew i przejrzyste światło słoneczne. Podejdź bliżej, a poczujesz niezrównany korzenny bukiet zapachów lasu, usłyszysz śpiew ptaków niewidoczny w gęstych gałęziach.
Brązowy posąg nagiej nimfy, wygodnie osadzony na piedestale w pobliżu prawej krawędzi płótna, nadaje obrazowi szczególny nastrój. Krawędzie tego piedestału toną w gałęziach, wydaje się, że gałęzie rozeszły się na chwilę, aby pokazać widzowi tę brązową driadę, pozostawioną przez panie i panów odpoczywających bez należytej uwagi.
Park pojawia się tutaj jako oaza szczęścia. Watteau doskonale oddaje blask jedwabiu, lekki blask słońca na trawie i ubrania bohaterów, przejrzystość i świeżość powietrza. Konieczne jest zapoznanie się z tymi obrazami w oryginale, ponieważ reprodukcja nie jest w stanie przekazać całego bogactwa odcieni palety artysty.
Szczególną cechą twórczego sposobu Watteau jest niesamowita zdolność do przekazywania lekkiego oddechu życia za pomocą pędzla i farb. Z drugiej strony podstawą stylu artysty jest tęsknota za zanikającym pięknem. Bardzo interesujący jest następujący szczegół: bez względu na to, co pisze Antoine Vatto, we wszystkich swoich pracach wyraźnie widać odcień smutnej ironii.
Wydają się być snem, snem poety; wydaje się, otwórz oczy – i znikną… To jest sekret rokoka – sztuka o sztuce, sztuka, która zastępuje życie.
Być może to choroba i wczesne odejście od życia decydowały o cechach przenikliwego widoku świata Watteau. Jego twórczość miała wielki wpływ na obraz końca XVII – początek XVIII wieku. Wiele obrazów artysty jest obecnie przechowywanych w Państwowym Muzeum Ermitażu.