Jenisej Fields – Jean Antoine Watteau

Jenisej Fields   Jean Antoine Watteau

Bracia Goncourt pisali o dziele Antoine'a Watteau: „Watteau odnowił naturę uroku. Łaska, którą spotykamy w jego dziełach, nie jest kontynuacją starożytnej łaski – określonego i namacalnego piękna Galatei doskonałej w marmurze. zapach, wskazówka, którą kobiety nadają swojemu urokowi, kokieterii i uwodzeniu, i która jest czymś więcej niż pięknem czysto fizycznego.

Istotą tej różnicy jest uśmiech konturowy, dusza formy, duchowość twarzy. „Przy całym” braku rygoru „tej definicji, oddaje dokładnie to, co jest w sercu talentu mistrza, odrzucenie” całkowitej doskonałości „na rzecz drobnego, niepewnego uroku.

Ten urok tym bardziej przyciąga, im bardziej pociąga za sobą uleganie, tym wyraźniej widać w nim „niedoskonałość” i „skończoność”. Nie daje pociechy, nie obiecuje pokoju ani nawet nadziei. To nie jest powietrze, nie chleb, a nie woda źródlana, ale coś jest konieczne.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)