Tropinin był jednym z pierwszych, którzy powrócili do Moskwy po pożarze, pomagając przywrócić dom Morkowa. W 1813 roku wszystko było gotowe na powrót właścicieli. Po przybyciu Tropinin napisał rodzinny portret starszego Morkova.
Lewo – Synowie, Irakli i Nikolay, od ojca – Córka Natalya Matka – za clavisyn, potem – Mademausel Botsighetti Graf Irakly Iwanowicz Morkow, oficer wojskowy, uczestnik pierwszej wojny tureckiej w 1787 roku. został mianowany armią księcia Potiomkina.
W 1788 r., Aby wyróżnić się w zdobyciu Ochakowa, gdzie osobiście położył pierwszą drabinę do szybu i po raz pierwszy wniknął w sztafetę, za sugestią A. V. Suworowa otrzymał odznaczenie Orderu Świętego Jerzego IV klasy, złoty miecz z napisem produkowane w pułkownikach. W 1792 r. Został przydzielony do oddziałów działających w Polsce. Z powodzeniem walczył z Polakami.
W 1812 r. Szlachta moskiewska wybrała go na szefa Szlachetnej Milicji. Hrabia szybko utworzył milicję i przybył z nim w pobliżu Borodino, gdzie miała miejsce największa bitwa w całej wojnie patriotycznej. Wraz ze swoją milicją I. I. Morkov uczestniczył we wszystkich głównych bitwach wojny patriotycznej.
W grudniu 1812 r. Otrzymał Order św. Aleksandra Newskiego za udział w tej wojnie. Właściciel ziemski Irakli Iwanowicz Morkow nie mógł być nazwany człowiekiem stromym lub okrutnym.
Ostatecznie, jeśli nie zawsze dzięki jego osobistym obawom, to dzięki niestawianiu oporu lub lokalizacji Tropinin ukończył petersburską Akademię Sztuk Pięknych, miał klientów spośród wysoko postawionych ludzi i mógł pracować w doskonałym warsztacie. Irakli Iwanowicz próbował – wziął pod pracownię jedną z największych i najjaśniejszych sal moskiewskiej rezydencji. Ale pozycja sługi w domu Morkova była bolesna dla Tropininy.
Z dobrodusznym uśmiechem mówił o wydarzeniu, które zmieniło jego pozycję i stosunek właściciela do niego.
Odwiedzający francuski artysta, będąc w warsztacie Tropinina, niezwykle chwalił Morkova za jego pracę. Zapraszany na kolację, zobaczył dobrze ubranego artystę wchodzącego do salonu, radośnie skoczył na spotkanie, prosząc go, by usiadł obok niego. Zarówno Morkov, jak i Tropinin byli bardzo zakłopotani, ponieważ Tropinin, ubrana w elegancką liberię, weszła do salonu, by służyć przy stole… Od tego czasu Morkov usunął swoje obowiązki z Tropininy.
I. Morkov był zwykłym właścicielem ziemskim tamtych czasów, nie gorszym niż wielu. Wypuścił jednak Tropininę, nie żądał od niego pieniędzy, jak miało to miejsce w przypadku T. G. Szewczenki lub G. Soroki. I Iwan Pietrowicz Argunow, hrabia P. B. Szeremietiew, jeden z najbogatszych ludzi tamtych czasów, zmarł w niewoli.
Jego syn Nikołaj Iwanowicz Argunow, także utalentowany artysta, do 45 roku życia był chłopem z Szeremietiewów.