W drugiej połowie lat trzydziestych Svetoslav Roerich miał wiele płócien namalowanych na tematy życia i życia Indian. Prace te można przypisać do gatunku codziennego; w nich, dzięki romantycznemu podnoszeniu wizerunków życia codziennego, potwierdzane są trwałe wartości – radosna praca, miłość, dobroć.
Svetoslav Roerich ukazuje piękno osoby zaangażowanej w pokojową pracę i śpiewa swoją jedność z naturą. Sama struktura życia w wioskach Indii, która zmieniła się niewiele przez setki lat, wyraża duszę narodu indyjskiego, jego tożsamość narodową. Codzienna praca Indii, nieskomplikowane korzystanie z ludzi, ich tradycji, lojalność wobec ogniska domowego, spokojna radość macierzyństwa, szczęśliwe dzieciństwo – wszystkie te historie pochodzą od Svetoslava Roericha z życia codziennego.
Wnikliwy twórczy geniusz artysty, który za “małymi rzeczami” życia jest w stanie dostrzec wielkość człowieka, czyni go znaczącym i uroczystym. W codziennych scenach Svetoslav Roerich nie ogranicza się do zadania pokazania, jak dana osoba żyje. Uważa pytanie za nie mniej ważne: dlaczego dana osoba żyje?
Artysta ujawnia to “za co” przez filozoficzną refleksję i staranny dobór każdego szczegółu, który ma znaleźć życie na jego płótnach. Zdecydowanie usuwa szum dnia codziennego z ludzkiej codzienności, która niszczy ludzką duszę, i stawia przede wszystkim wszystko, co kieruje ją w poszukiwanie sensu ludzkiej egzystencji, świadomości świętego obowiązku daru życia.
Krajobraz Svyatoslava Roericha nie jest tylko przedmiotem kontemplacji. Dla artysty nie ma “martwej natury”. Pod jego ramieniem żyje z osobą i dla osoby.
Piękno natury nie tylko daje człowiekowi przyjemność, ale także zobowiązuje go.
Górskie szczyty oddychają nieubłaganie i wzywają wyczynu, ogromne horyzonty przywołują nieznane, niebieskie płomienie rozpalają serce wiarą w piękne. Svetoslav Roerich zapoznaje nas z majestatycznymi krajobrazami Indii, z obyczajami ludów, z ich wspaniałą i starożytną kulturą.