Pissarro zdecydowanie nie zgadzał się z tymi, którzy uważali ulice Paryża za brzydkie. Dla niego były jasne, a intensywność życia na nich, zmieniająca się w ciągu kilku chwil, zachwycała go.
Po powrocie do Paryża na początku 1897 roku z zainteresowaniem obserwuje metamorfozę, która ma miejsce na Montmartre, kiedy zatłoczona ulica nagle stała się pusta i odwrotnie. Będąc w Grand Hotel de Russy, artysta profesjonalnie nagrał wszystkie te szczegóły, pomimo słabego wzroku.
Wyniki obserwacji zaowocowały trzynastoma obrazami impresjonistycznego kierunku. Motyw tych prac jest taki sam – Boulevard Montmartre, przedstawiony z tego samego punktu widzenia. Wydawałoby się, że taki moment powinien był doprowadzić do tego, że wszystkie płótna byłyby monotonne, ale Pissarro utrwalił słynną ulicę, zmieniając nie tylko porę dnia, ale także pogodę, a także biorąc pod uwagę jego nastrój.
„Boulevard Montmartre w deszczowej pogodzie” – jeden z obrazów tej słynnej serii, w którym maleńkie postacie ludzi, ukrywające się przed pogodą pod parasolami, nie przerywają ruchu, tworząc rytm impulsywnego życia wielkiego miasta. Załogi uciekają, z których odbijają się nagromadzenia wody powstającej po deszczu.
Płótna z tej serii, pod wieloma względami przewyższające prace, w których artysta przedstawiał wiejskie krajobrazy, dotyczy przede wszystkim wrażenia lekkości i mobilności, którymi Pissarro nasycił obrazy, które przekazują burzliwe życie Paryża.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)