Jeden z największych francuskich impresjonistów, Camille Pissarro, urodził się na Antylach. Studiował w Paryżu, po czym wrócił do St. Thomas. Pragnienie malowania sprawiło, że Pissarro uciekł do Wenezueli, ponieważ jego ojciec oparł się wyborowi syna. W końcu Pissarro wciąż był w stanie pojechać do Paryża na studia malarskie.
Z entuzjazmem odkrył dzieła Ingresa, Courbeta, Corota.
W 1855 roku Pissarro wstąpił do Szkoły Sztuk Pięknych, uczęszczał również do studia Suis, spotkał Moneta. W tych latach artysta malował tropikalne krajobrazy, a także okolice Paryża. W 1859 roku po raz pierwszy wystawił swoje prace w Salonie.
Pokonując wpływy Corota, Courbeta, Pissarro poszedł w kierunku własnego stylu.
Artysta miał niesamowitą wizję – gdzie zwykłe oko widziało jeden kolor, znalazł wiele stopni tonacji, odcieni różnych kolorów. Pissarro nie tylko poprawił swoją sztukę, ale także bardzo wyczuł wszystko, co nowe, ciekawe i ucieleśniało to w swojej pracy.
Pod wpływem Sulphur i Signac w drugiej połowie 1880 roku, Pissarro zainteresował się pointylizmem, ale w 1890 roku powrócił do swojego dawnego stylu. Jego ulubionym tematem był krajobraz miejski. Inne słynne prace: “Duży most w Rouen”.
1896. Carnegie Institute, Pittsburgh; “Boulevard Montmartre w Paryżu”. 1897. Ermitaż w Petersburgu; “Podróż operowa w Paryżu”. 1897.
Muzeum Sztuk Pięknych Puszkina. A. S. Puszkin, Moskwa.