Na prostokątnym arkuszu grubego szorstkiego papieru chłopiec przedstawił się na wpół obrócony. Kiedy patrzysz na ten autoportret, czujesz, że jest on malowany ręką, która nie wzięła ołówka po raz pierwszy. Rysunek został wykonany niemal bez poprawek, natychmiast i odważnie. Twarz na portrecie jest poważna, skupiona.
Miękkość diabła jest jak ojciec. Wygląda na bardzo młodego chłopca, może nie daje trzynastu lat. Ma dziecinnie pulchne wargi, gładko zarysowane policzki, ale nie dziecinnie utkwione oczy.
W wyglądzie jest pewna dziwność: wydaje się, że jest zwrócony do siebie samego.
Rysunek został wykonany niemal bez poprawek, natychmiast i odważnie. Twarz na portrecie jest poważna, skupiona. Miękkość diabła jest jak ojciec. Wygląda na bardzo młodego chłopca, może nie daje trzynastu lat.
Ma dziecinnie pulchne wargi, gładko zarysowane policzki, ale nie dziecinnie utkwione oczy. W wyglądzie jest pewna dziwność: wydaje się, że jest zwrócony do siebie samego.
Rysunek wykonany srebrnym ołówkiem. Kompaktowa srebrna różdżka proszkowa jest umieszczana na papierze z delikatnym dotykiem. Ale udaru nie można ani usunąć, ani skorygować – ręka artysty musi być stanowcza. Być może powaga i koncentracja w obliczu dziecka wynika z trudności niemal przytłaczającego zadania.
Albrecht Dürer – młodszy poradził sobie z nią zadziwiająco. Młody człowiek, nastolatek, prawie dziecko w tym autoportrecie jest dla nas interesujące. Nawet jeśli nie wiemy, że jest przyszłym wielkim artystą.
Chcę zrozumieć, o czym myśli, kiedy zagląda w siebie.
Trudno uwierzyć, że Adbrecht namalował swój pierwszy autoportret w wieku 13 lat, zanim zaczął studiować malarstwo. Kilka dziesięcioleci później rysunek dzieci przyciągnął uwagę mistrza. Nie śmiał się z niego, jak z niedojrzałego doświadczenia, ale napisał w prawym górnym rogu: „Sam malowałem się w lustrze w 1484 roku, kiedy byłem jeszcze dzieckiem.
Albrecht Düpep”.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)