Ołtarz „Adoracja Trzech Króli” jest jednym z najlepszych ołtarzy północnego renesansu. Scena uwielbienia Niemowląt i Madonny Durer zawsze starała się pokazać w jasny słoneczny dzień. Nudne kolory nocy i niejasność świtu wydawały się artyście niestosowne w tak uroczystym momencie.
Uwielbiał także przedstawiać Świętą Rodzinę, Trzech Króli i pasterzy na tle malowniczych ruin fantastycznego starożytnego miasta.
Mag wśród ludów starożytnego Wschodu – mądry człowiek, który posiadał wiedzę o tajemnych siłach natury, które obserwowały ruch świateł, przepowiedział los gwiazd. Starożytni Słowianie mają maga, czarownika, wróżbitę, ministra przedchrześcijańskich kultów. Najbardziej znani są trzej mędrcy, którzy przybyli z darami do Betlejem, aby oddać pokłon dziecku Jezusowi.
W Ewangelii imiona Mędrców nie są wskazane, ale zgodnie z tradycją są nazywane Baltazarem, panem skarbów, Jasperem, białym i Melchiorem, królem świata. Pierwszy z nich przyniósł Jezusowi dar złota jako symbol władzy królewskiej; druga to kadzidło w uznaniu jego boskości, trzecia to mirra, która była używana podczas balsamowania, jako prorocze wskazanie śmierci męczeńskiej oczekującej Chrystusa. W drodze do Betlejem Mędrcy byli prowadzeni przez niezwykle jasną gwiazdę, którą zauważyli na Wschodzie, znaną jako Gwiazda Betlejemska.
Starszy z Mędrców, Jaspir, ukląkł przed Chrystusem. Uważnie bada Niemowlę rozciągające się w jego kierunku. Btazar i Melchior stoją jeden za drugim, patrząc na siebie.
Przeszli długą drogę, podążając za gwiazdą przewodnią; przynieśli prezenty nowemu królowi Judy, ale coś mylą tych mędrców. Niejasne wątpliwości kryją ich na widok kobiety w zwykłym ubraniu. Kolejna sekunda, a mędrcy klękają przed Zbawicielem, ale obraz Durera uchwycił moment wahania, moment zwątpienia.