Łącząc w swojej pracy najlepsze osiągnięcia malarstwa rosyjskiego i europejskiego z tradycją artystyczną Indii, Svetoslav Roerich widzi swoje główne zadanie w łączeniu kultur różnych narodów świata, sztuki Zachodu i Wschodu.
Wysoka odpowiedzialność Światosława Nikołajewicza w podejściu do jego pracy, na fakt, że jego obrazy będą ponoszone przez ludzi, jest podyktowana jego podejściem do roli sztuki w życiu człowieka. “Korzyści i wpływu sztuki nie można zmierzyć ani policzyć. Przecież osoba, która jej dotyka, staje się nie tylko bardziej interesująca i nabiera smaku, ale zaczyna traktować ludzi i społeczeństwo, które zrodziło wielkie dzieła sztuki w inny sposób…
Oprócz niesamowitego doświadczenia, jakie daje nauka o sztuce, pomaga krystalizować geniusz ludzi i daje ujście twórczemu początkowi, który istnieje wewnątrz każdego… “Wieczność, wyjątkowość bytu jest głównym tematem filozoficznym, który rozwija artysta.
Mądry układ świata prowadzi do piękna i harmonii ludzkiego życia z jego wiecznie piękną młodością, marzeniem o miłości, macierzyństwie. Temat miłości znajduje odzwierciedlenie w obrazie “Życie wieczne”, w którym młoda matka z dzieckiem jest przedstawiona na jasnym krajobrazie.
Dziecko patrzy na kwiat z ciekawym zainteresowaniem, odkrywając po raz pierwszy piękno świata. Matka, z głową odrzuconą do tyłu, zagląda intensywnie w dal, jakby próbując spojrzeć w przyszłość swojego syna. Na tle ogromnego głazu świeżo otwarte kwiaty, które zastąpiły wyblakłe, delikatnie różowieją.
Artysta pokazuje jedność praw odnowy życia w przyrodzie. W oddali przechodzą serie ludzi – symboliczne ucieleśnienie idei zmiany pokoleń. Wszystko ma swój własny cykl – kwiaty, ludzie, drzewa, a nawet kamienie.
Wszystko przychodzi i odchodzi – wieczne, sprawiedliwe prawo.