Dzieło Paula Gauguina „Żona króla” jest uważane przez wielu krytyków sztuki za wyjątkowy klejnot wśród wielu nagich dziewic sztuki europejskiej. „The Nude Mach” F. Goya, „Olympia” E. Maneta, Śpiąca Wenus Giorgione i wiele innych podobnych dzieł gloryfikują piękno kobiecych ciał na różne sposoby, zgodnie z estetyką ich czasu i miejsca. Gauguin również wniósł swój wkład – wiele z jego płócien przedstawia nagie kobiety, ale artysta wybrał egzotyczne tahitańskie kobiety na swoje ideały kobiecego piękna, aby zaprezentować je całemu światu.
The King's Wife pojawiła się prawie na zachodzie podczas twórczej i życiowej podróży Gauguina. Sam malarz był zadowolony ze swojego zdjęcia, które nie zawiodło w swoim liście do swojego przyjaciela Daniela de Montfreyda. Gauguin twierdził, że uważa to za lepsze niż poprzednie podobne płótna.
Rozciągnięta swobodnie na ziemi, a raczej na zielonym dywanie, młoda tahitańska dziewczyna patrzy na widza, przykryta baldachimem tropikalnego drzewa. W jej rękach można zobaczyć tradycyjnego kibica – ten atrybut Gauguin oddaje w ręce swojej bohaterki nie po raz pierwszy, wystarczy przypomnieć portret Tehury, młodej tahitańskiej żony artysty.
Żona króla czuje się wolna i zrelaksowana – Gauguin zdawał się szczególnie wykazywać brak nieśmiałości mieszkańców Polinezji, uważając każdą cywilizację za złą, a wolna postawa wobec nagości jest manifestacją wolności, czystości i naiwności wyspiarzy.
Główny bohater natychmiast przyciąga wzrok i nie widzi od razu innych bohaterów prezentowanej fabuły – młodej pokojówki zbierającej dojrzałe owoce z drzew dla swojej kochanki i dwóch starych mężczyzn niemal łączących się z otaczającym krajobrazem, którzy mówią o „drzewie wiedzy”.
Egzotyczny i malowniczy krajobraz obrazu nie może nie wzbudzić podziwu – obfitości kolorów i zieleni, kolorowych drzew i wybrzeża, które jest niebieskie w oddali.
Rozmiar obrazu wynosi 1 m na 1,30 m. Przy czułości typowej tylko dla Gauguina, mistrz zorganizował schemat kolorów pracy – jasne kolory, bogatą paletę, pozbawioną półtonów, wyraźne kontury płótna z kolorowym witrażem.
Dziś to wspaniałe dzieło wielkiego Gauguina jest w Rosji i należy do Muzeum Sztuk Pięknych Puszkina.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)