Obraz „Assunta”, czyli „Wniebowstąpienie Matki Bożej”, jest jednym z wczesnych dzieł mistrza, ale przyniósł mu największą chwałę. Obraz ten został napisany przez niego w latach 1516-1518. na główny ołtarz weneckiego kościoła Santa Maria Gloriosa dei Frari, a po jego stworzeniu Tycjan zostaje uznanym mistrzem. Jego dzieła wywołują powszechną radość, wielu książąt i władców, w tym cesarz i papież, kwestionują prawo do ich posiadania.
Powodem tego sukcesu jest nowość twórczego myślenia autora. Reformuje typ obrazu ołtarza i kompozycję historyczno-religijną, odnawia artystyczny obraz, szukając głębokiego bogactwa emocjonalnego.
„Assunta” robi ogromne wrażenie ze względu na przekonywalność i rzeczywistość fabuły. Krajobraz jest całkowicie nieobecny, zresztą na ogół nie ma wskazania miejsca działania, z wyjątkiem wąskiego pasa ziemi, na którym stoją postacie. Każda figura, cała kompozycja przestrzenna i kolorystyczna, oświetlenie obrazu podlegają jednemu zadaniu – przedstawiają wniebowstąpienie Maryi.
Madonna nie jest przedstawiona w locie, jest wznoszona przez chmurę, której towarzyszą swobodnie pływające anioły wokół niej. Cała figura Maryi Dziewicy żywo uosabia ludzkie uczucia: ruch jej odrzuconej głowy i entuzjastycznie uniesione ręce odzwierciedlają radość, triumf i inspirację.
Odcienie kolorów odpowiadają kompozycji: grube i nasycone na dole, przy poruszaniu się stają się coraz bardziej jasne i lekkie, stopniowo zamieniając się w czysty złoty ton górnej części obrazu. Energiczne, bogate kolory ubrań Maryi Dziewicy na jasnym, promiennym niebie tworzą nastrój radosnego świętowania.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)