“Św. Hieronim w celi” – trzeci grawer w słynnej serii “Ryciny warsztatowe” na miedzi.
Święty Hieronim w celi jest alegorycznym przedstawieniem kontemplacyjnego sposobu życia. Starzec siedzi przy stanowisku muzycznym w głębi celi, na pierwszym planie rozciągnięty jest lew. Światło wpada przez okna do tego spokojnego, przytulnego mieszkania, jednak pojawiają się symbole przypominające śmierć: czaszka i klepsydra.
Święty Hieronim ciężko pracuje, w jego dłoni jest pióro, a jego głowa jest otoczona blaskiem. Na stole jest tylko stojak na książki, na nim jest dzieło św. Hieronima, ukrzyżowanie i kałamarz. Kompozycja obrazu jest charakterystyczna dla renesansu. Na pierwszym planie mały pies śpi spokojnie i potężny lew, jest to obowiązkowa część legendy św.
Hieronima.
Istnieje legenda, że kiedy Jerome mieszkał w klasztorze, nagle przyszedł do niego chromy lew. Wszyscy mnisi uciekli, a Jerome spokojnie zbadał obolałą łapę lwa i wyciągnął z niej drzazgę. Po tym wdzięczny lew stał się jego stałym towarzyszem. Mnisi poprosili Hieronima, aby uczynił lwa tak, aby on, podobnie jak oni, zarabiał na chleb powszedni.
Jerome zgodził się i sprawił, że lew strzegł osła klasztornego, gdy niósł drewno opałowe.
Pewnego dnia lew zgubił się i osioł został bez strażnika. Opuszczeni bez nadzoru zbójcy zostali skradzieni przez rabusiów i sprzedani karawanie kupców, którzy go zabrali. Wracając, lew nie znalazł osła i, głęboko zasmucony, wrócił do klasztoru.
Mnisi, na widok winnego lwa, zdecydowali, że zjadł osła, a aby odpokutować za grzech, nakazali lewowi wykonać pracę, która była przeznaczona dla osła. Leo posłuchał i zaczął cicho pracować. Ale gdy lew zobaczył zaginionego osła w karawanie i jako dowód swojej niewinności, triumfalnie poprowadził całą karawanę do klasztoru.
W związku z tą legendą Hieronim w malarstwie zachodnioeuropejskim był prawie zawsze przedstawiany w towarzystwie lwa.