Grawerowanie artysty Piotra Bruegla “Święty Hieronim” z serii “Cnoty” przedstawia świętego podczas jego pobytu na syryjskiej pustyni, gdzie Jerome był narażony na pokusy i pokusy. Błogosławiony Hieronim urodził się w rodzinie chrześcijańskiej w mieście Stridon. Aby ukończyć naukę, jego rodzice wysłali go do Rzymu, gdzie studiował nauki świeckie.
Święty został ochrzczony około roku 360 już w dojrzałym wieku. W połowie lat 70. św. Hieronim udał się na Wschód i żył przez około 5 lat w klasztorze syryjskim, łącząc pracę nad Pismem Świętym z surowymi ascetycznymi czynami.
Na pustyni towarzysze Hieronima mieli, według jego własnych słów, “tylko skorpiony i dzikie zwierzęta”.
Podobnie jak Franciszek z Asyżu, Antoni Wielki i inni, którzy w swoim codziennym życiu wyznawali surową ascezę, doświadczył żywych halucynacji seksualnych i opisał w jednym ze swoich listów, jak musiał pokonać pierś, zanim ta gorączka go uwolniła. Ponadto św. Hieronim doskonale studiował języki hebrajski i chaldejski. W 386 r. Hieronim osiadł w Betlejem.
Za nim podążyła rzymska arystokratka Paula, którą nawrócił na chrześcijaństwo. Założyła klasztory i klasztory, i to tutaj przez wiele lat Hieronim tłumaczył Stary i Nowy Testament na łacinę.
Wybitny uczony swego czasu, Błogosławiony Hieronim, pozostawił Kościołowi bogate dziedzictwo pisane: pisma dogmatyczno-polemiczne, moralno-ascetyczne, dotyczące interpretacji Pisma Świętego, dzieł historycznych. Ale jego głównym wyczynem było ponowne przetłumaczenie książek Nowego i Starego Testamentu na łacinę. Jego wersja tłumaczenia zwana Wulgatą była jedenaście wieków później ogłoszona przez Sobór Trydencki jako oficjalny łaciński tekst biblijny.