Grawerowanie artysty Petera Bruegela „Obżarstwo” lub „Alegoria obżarstwa” z serii „Wady”. Obżarstwo jest najbardziej „naturalnym” namiętnością. Każdy człowiek może doświadczyć głodu i pragnienia.
Ale z nieumiarkowaną naturą staje się nienaturalny, a zatem złośliwy.
Satytacja i nieumiejętność w diecie, zgodnie z obserwacją świętych ojców, pobudzają ruchy cielesne i impulsy, które prowadzą, z nietrzymaniem do pasji rozpusty. „Jeśli kochasz wstrzemięźliwość, ograniczysz demona rozpusty” – powiedział Syryjczyk O. Efraim. Obżarstwo – nieumiarkowanie i chciwość w jedzeniu, prowadzące człowieka do stanu zwierzęcego. W chrześcijaństwie obżarstwo jest jednym z siedmiu grzechów głównych.
Obżarstwo jest jedną z form szerszego występku – pożądania.
W starożytności uważano, że żarłoczność powoduje zarówno cierpienie fizyczne, jak i cierpienie duszy, ponieważ przedmiot radości wolontariusza nie jest prawdziwym błogosławieństwem. Walka z obżarstwem wiąże się nie tyle z wolą tłumienia pragnienia jedzenia, co z myślą o jego prawdziwym miejscu w życiu.
We współczesnej kulturze europejskiej obżarstwo jest określane przez recepty medyczne, a nie przez względy moralne. We współczesnym społeczeństwie zachodnim, według statystyk, 50% ludności ma nadwagę – pół miliarda ludzi. Fakt ten daje powód, by wierzyć „cywilizowanemu społeczeństwu” – społeczeństwu „żarłokowi”.
Nienasycone pragnienie jedzenia, obżarstwo jest tak samo grzeszne jak pragnienie zabójcy popełnienia kolejnego przestępstwa lub pragnienie cudzołożnika popełnienia kolejnej rozpusty lub pragnienie złodzieja, by coś ukraść, ponieważ obżarstwo jest samobójczym sposobem na życie i zatyka ludzkie ciało, które prowadzi do otyłości, która z kolei jest równie niebezpieczna dla organizmu, jak palenie papierosów, picie alkoholu lub narkotyków.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)