Obraz należał do predelli dużego ołtarza, założonego w 1493 roku w kościele św. Franciszka Fabriano. Dwoje drzwi znajduje się w Estergomsky Christian Museum, dwa – w rzymskim zamku Sant'Angelo i sześć – w paryskim Muzeum Jacquemart-André.
Dwa główne obrazy, Koronacja Maryi i Opłakiwanie Chrystusa, które są głównymi dziełami późniejszych dzieł Crivelli, znajdują się w Galerii Brera w Mediolanie. Według naszych informacji ten ołtarz jest ostatnim, ostatnim dziełem w dziele Crivelli.
Prace, które uważano za jego późniejsze dzieła, należą do szczotki jego młodszego brata – Vittorio Crivelli. Na zdjęciu widać św. Bernardyna ze Sieny, który był prawie współczesny Carlo Crivelli. Obraz świętego jest trochę karykaturalny, karykaturalny.
Jest oczywiste, że Crivelli, tworząc swoje obrazy do ołtarza, czuł wielką przyjemność i radość z niezwykłych technik obrazowych, które czasami wydają się dziwne. Na przykład szanowani starzy ludzie nie wiedzą, co robić z podnieceniem, ich ruchy są gorączkowe, wybredne.
Dziwna forma książki w ręku św. Bernardyna, zgodnie z pomysłem autora, powinna wywołać iluzję perspektywy, ale dzieje się odwrotnie: narusza wszystkie zasady i prawa właściwej perspektywy. Autorstwo zdjęć tego ołtarza było kwestionowane przez wielu, sugerując, że młodszy brat Crivelli, Vittorio, uczestniczył w ich tworzeniu.
Jednak w umiejętnościach są oni tak lepsi od pracy Vittorio, że nie można ich przypisać do jego pracy.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)