Vic był jednym z najciekawszych mistrzów pierwszej połowy XV wieku. Informacje o jego życiu są niezwykle rzadkie. Urodził się w mieście Rottweil w Szwabii. W 1434 roku został przyjęty do warsztatu malarzy bazylejskich, aw połowie lat czterdziestych XVIII wieku artysta już nie żył.
Zachowały się fragmenty trzech dużych ołtarzy, stworzonych przez niego w różnych latach.
Wszystkie są pisane ręką dojrzałego mistrza, zaznajomionego z jego współczesnym malarstwem holenderskim, który odkrył dla siebie piękno realnego świata iz niewinną radością przedstawiając wszystko, co pojawiło się w jego oczach. „Święty Krzysztof” – jedno z drzwi zaginionego ołtarza. Artysta przedstawił epizod z życia św. Christopher, niosąc przez staw niemowlę Chrystusa.
Ten temat dał Vitsu pretekst do stworzenia nieco naiwnego, ale pełnego uroku krajobrazu. Spokojna powierzchnia wody spokojnie rozciąga się na odległość; nieokiełznane skały otaczały go po obu brzegach, lekkie łodzie z maleńkimi figurkami ludzi pługują powierzchnię wody, po lewej stronie jest wioska, na wybrzeżu jest postać mnicha; z jasnoniebieskiego nieba panuje stałe jasne światło.
Artysta postrzega świat przez pryzmat bajeczności: nawet w postaci Krzysztofa, z wysiłkiem opartym na drewnianym konarze, jest coś z postaci z niemiecko-szwedzkich opowieści ludowych. Ale jednocześnie jest to taki pomysłowy obraz, który jest w stanie wyrazić pełną radosną niespodziankę i cichą rozkosz miłości świata, która emanuje z obrazu Vic.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)