Ten obraz wraz z trzema innymi dziełami Paolo, wiszącymi na przeciwległej ścianie budynku galerii w Dreźnie, tworzy jedną serię. Wszystkie cztery prace zostały napisane w 1571 r. Na polecenie weneckiej rodziny patrycjuszów Kuchchin, aż do 1645 r. Znajdowały się w pałacu tej rodziny w Wenecji, skąd obrazy zostały zakupione do kolekcji Modena, a następnie przybyły do Drezna.
Obraz jest wyraźnie podzielony na dwie części: w lewej trzeciej Madonna z dzieckiem siedzi na tronie, otoczona flagą Jana Chrzciciela i barankiem, a św. Hieronim z książką, lwem i aniołem. Ta połowa pracy pochodzi z tytanicznej Madonny Pesaro z 1526 roku, asymetrycznej kompozycji, z której Veronese korzystał niejednokrotnie, w tym przypadku członkowie rodziny Kuchchinów „zamieszkują” po prawej stronie.
Dwie trzecie zdjęcia jest przekazane tej rodzinie, pokornie zbliżającej się na kolana do Madonny, w towarzystwie trzech alegorycznych postaci głównych cnót chrześcijańskich – Wiara w białą szatę z filiżanką w ręku, Nadzieja w zieleni i Chrześcijańska miłość Caritas, w kolorze czerwonym.
Dwie marmurowe kolumny, jak ściana, wyraźnie oddzielają sfery niebieskie i ziemskie. Przedstawiony bliżej tej granicy, jakby słuchając wewnętrznego głosu, czekając na wiadomość z innego świata. Senior Kuchchina, głowa rodziny. Zouanantonio, stojący w pełnym rozkwicie obok kolumny, jego brat Alviza z żoną Zuaną i siedmiorgiem dzieci klęczących, najmłodsze dziecko Alviza trzyma służącego pojawiającego się po prawej stronie.
Wiara, Nadieżda i Caritas szczególnie troszczą się o klęczącego Antonio, młodszego brata rodziny Kuchchinów.
Spokojna i mobilna kompozycja, podzielona rytmicznie, zarówno pod względem wzornictwa, jak i koloru, demonstrująca Veronese na szczycie jego zdolności twórczych. W tej samej przestrzeni artysta umieścił zarówno osoby religijne, jak i członków rodziny Kuchchinów, ukazując przed naszymi oczami nie tylko bogactwo i dumę weneckich patrycjuszy z połowy XVI wieku, ale także ich pobożność.
(No Ratings Yet)