Piękna córka fenickiego króla Agenora została nazwana Europą. Kiedyś ubrała się w jasne ubrania, a wraz z dziewczynami poszła nad brzeg morza. Tam dziewczyny zebrały kwiaty, pojechały. Europa chciała pozbyć się niepokojących myśli, które ją dręczyły. Zeus widział ją na brzegu, był zdumiony pięknem dziewczyny i postanowił ją porwać.
Bóg zamienił się w byka ze złotymi rogami, pokrytego złotą wełną, ze srebrną plamą na czole.
Złoty byk powoli z lasu. Dziewczyny natychmiast podbiegły do niego, zaczęły głaskać jego złotą wełnę. Nigdy nie widzieli tak pięknego i potężnego byka.
Zaczęli tańczyć wokół niego. Europa go głaskała i pieściła. Od zwierzęcia powstał niezwykły smak. Byk położył się, a Europa ze śmiechem usiadła mu na plecach, chciała jeździć na tak dużym dobrodusznym zwierzęciu.
Ale byk nagle podskoczył i rzucił się do morza.
Europa krzyczała ze strachu, chciała zeskoczyć, ale było późno, byk rzucił się ze straszliwą prędkością, przywarła do jego rogów, żeby nie spaść. Podbiegając do wody, byk wpadł w fale i popłynął. I natychmiast bóg mórz, Posejdon, pojawił się na złotym rydwanie i szalejących Nereidach.
Posejdon wskazał drogę Zeusowi, wymachując trójzębem i uspokajając fale.
Długo płynął po morzu, Zeus, zmęczony. W końcu pojawiła się ziemia – wyspa Kreta, miejsce, w którym znajdowało się sanktuarium Zeusa. Byk zszedł na ląd, Europa zeskoczyła z niego. A potem byk zamienił się w Zeusa i wyznał miłość do Europy, poprosił ją, aby została żoną.
Zgodziła się i zaczęła mieszkać na Krecie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)