Rabuś – Camille Corot

Rabuś   Camille Corot

Czystość i szczerość to cechy, które są kluczowe dla człowieka w człowieku. Stąd jego powtarzający się apel do obrazów dzieci. Kawaler Koro szukał rodzinnych radości w domu swojej siostry, a następnie od dorosłych siostrzenic.

Ich dzieci nieustannie pozowały dla niego w latach 40. XIX wieku.

Słowo postawione “nie daje prawdziwego pomysłu na sesje – próbuj zmusić osobę do pozowania, która ma dwa lub cztery lata! kochanie Daubigny… nie stał w miejscu, śpiewał i śmiał się. Ktoś skierował do niej uwagę, ale Corot odpowiedział: “To jest dokładnie to, czego potrzebuję. Nie jestem jednym z tych, którzy ścigają precyzję anatomiczną w dziele sztuki.

Moim celem jest wyrażenie życia. Potrzebuję ruchomego modelu”.

Patrząc na te dzieci z dzianinami, piłkami, taczkami, nie sposób nie zauważyć, że artysta doskonale przekazał istotę wizerunku dziecka. Czy nie dlatego, że niegrzeczny i rustykalny “tatuś Koro” miał taką samą jasną i czystą duszę jak dusza dziecka?