Wasilij Grigoriewicz Perow – wybitny mistrz lat 1860-1870, którego tematem twórczości była ekspozycja niedoskonałości współczesnego społeczeństwa. Jego malarstwo odzwierciedlało zaniepokojoną rosyjską inteligencję losu „upokorzonych i obrażonych”, życia konkretnych ludzi, ich bólu i cierpienia.
Po zjednoczeniu się w opozycji do „ciemności” otaczającej rzeczywistości, pisarze i artyści wyszli z surową krytyką i namiętnym potępieniem wad ludzkości i niesprawiedliwości systemu społecznego. Tkanina „Posiłek” przedstawia widzowi scenę klasztornego obiadu z luksusowo ułożonym stołem, pełnym różnych potraw.
Kompozycja rozwijająca się przed naszymi oczami zdaje się ilustrować ohydę zachowania i brzydotę istoty reprezentowanego duchowieństwa. W ogólnym hałasie orgii na tle Chrystusa ukrzyżowanego zarumienione ojcowie oddają się ziemskim przyjemnościom – pijaństwu i obżarstwu, w prawej części obrazu jeden z dygnitarzy wzdryga się przed bogatą damą. Umiejscowiony w świątyni balagan, przedstawiony Perow, zdradza prawdziwe oblicze kościoła tamtych czasów.
Według wypowiedzi współczesnego artysty F. M. Dostojewskiego „granice dobra i zła zniknęły i zostały wymazane”.
Obywatelstwo poezji i malarstwa lat 60. i 70. XIX w., W którym często spotyka się prostolinijność i żrącą ironię, wyrażającą się ogólnym brakiem koloru i codzienności narracji, postrzega się dziś nie jako wadę, ale jako cechę „żalu artystycznego” epoki. To nie przypadek, że wielu dzieł artysty nie wolno było wystawiać na wystawach i pokazywać publiczności.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)